Άναψε επιτέλους το πράσινο φως να αποκατασταθεί και να γλιτώσει από την απειλούμενη κατάρρευση η Λίθινη, πολύτοξη και με μήκος περί τα 27 μέτρα γέφυρα-υδραγωγείο,κόσμημα της περιοχής που βρίσκεται στα όρια της Δημοτικής Ενότητας του Άσσου-Λεχαίου.
Κατασκευασμένη την περίοδο της Β΄ Ενετοκρατίας (1687 - 1715)
Η γέφυρα
με ύψος 8,50 μέτρα αναπτύσσεται σε δύο διαζώματα.
Βρίσκεται πάνω από τον χείμαρρο Ράχιανι ή Λογγοπόταμο, ο οποίος διασχίζει την κοιλάδα των Κλεωνών και εκβάλλει στον Κορινθιακό κόλπο.
Στο πρώτο - το κάτω - υπάρχει ένα μεγάλων διαστάσεων τόξο που καταλήγει, ένθεν και ένθεν, σε δύο ακρόβαθρα, τα οποία είναι τοποθετημένα μέσα στην κοίτη του χειμάρρου και σε απόσταση από τις όχθες.
Στα ακρόβαθρα μάλιστα διακρίνονται ακόμη οι διαμπερείς οπές στήριξης των ξύλινων ικριωμάτων, που είχαν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή της.
Το δεύτερο διάζωμα - το άνω - είναι μία τοξωτή πεσσοστοιχία που διατηρεί και ένα τόξο στη μία πλευρά, καθώς το δεύτερο της άλλης καταστράφηκε πρόσφατα έπειτα από ανθρώπινη παρέμβαση.
Στη θέση του, έχει κατασκευαστεί σήμερα από οπλισμένο σκυρόδεμα που στηρίζεται στη γέφυρα.
Πάνω από το δεύτερο διάζωμα εξάλλου, διαμορφώνεται το επίπεδο τμήμα του υδραύλακα.
Την αποκατάσταση είχε δρομολογήσει το 1995 ο πρόεδρος της τότε κοινότητας Κακιζής Βασίλης και η μελέτη ολοκληρώθηκε το 2009 επί δημαρχίας Χαράλαμπου Καμπούρη.
Παρά το γεγονός,ότι από το 1995 είναι κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο,λόγω των εξαιρετικών χαρακτηριστικών της αλλά και της εποχής που κτίσθηκε, είχε αφεθεί στην τύχη της ελλείψει χρημάτων.
Τώρα γίνεται το πρώτο βήμα... εγκρίθηκε η αποκατάσταση από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
Ευχόμαστε να μην είναι μετέωρο...
Κατασκευασμένη την περίοδο της Β΄ Ενετοκρατίας (1687 - 1715)
Βρίσκεται πάνω από τον χείμαρρο Ράχιανι ή Λογγοπόταμο, ο οποίος διασχίζει την κοιλάδα των Κλεωνών και εκβάλλει στον Κορινθιακό κόλπο.
Στο πρώτο - το κάτω - υπάρχει ένα μεγάλων διαστάσεων τόξο που καταλήγει, ένθεν και ένθεν, σε δύο ακρόβαθρα, τα οποία είναι τοποθετημένα μέσα στην κοίτη του χειμάρρου και σε απόσταση από τις όχθες.
Στα ακρόβαθρα μάλιστα διακρίνονται ακόμη οι διαμπερείς οπές στήριξης των ξύλινων ικριωμάτων, που είχαν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή της.
Το δεύτερο διάζωμα - το άνω - είναι μία τοξωτή πεσσοστοιχία που διατηρεί και ένα τόξο στη μία πλευρά, καθώς το δεύτερο της άλλης καταστράφηκε πρόσφατα έπειτα από ανθρώπινη παρέμβαση.
Στη θέση του, έχει κατασκευαστεί σήμερα από οπλισμένο σκυρόδεμα που στηρίζεται στη γέφυρα.
Πάνω από το δεύτερο διάζωμα εξάλλου, διαμορφώνεται το επίπεδο τμήμα του υδραύλακα.
Την αποκατάσταση είχε δρομολογήσει το 1995 ο πρόεδρος της τότε κοινότητας Κακιζής Βασίλης και η μελέτη ολοκληρώθηκε το 2009 επί δημαρχίας Χαράλαμπου Καμπούρη.
Παρά το γεγονός,ότι από το 1995 είναι κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο,λόγω των εξαιρετικών χαρακτηριστικών της αλλά και της εποχής που κτίσθηκε, είχε αφεθεί στην τύχη της ελλείψει χρημάτων.
Τώρα γίνεται το πρώτο βήμα... εγκρίθηκε η αποκατάσταση από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
Ευχόμαστε να μην είναι μετέωρο...