Την απαράδεκτη πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης Ν.Δ-Πασόκ -Δημάρ και της Ε.Ε και στον τομέα της υγείας κατήγγειλε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Μπάμπης Αγγουράκης με παρέμβαση του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σημειώνοντας τα εξής :
"Η δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια του συναγερμού.Ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανέργων, ανασφάλιστων, αλλά και εργαζομένων με λεηλατημένο το εισόδημά τους, είναι αποκλεισμένοι ακόμα και από τις στοιχειώδεις δημόσιες παροχές στην υγεία.
Το γεγονός ότι οι δημόσιες δαπάνες της υγείας μειώθηκαν το 2012 σε σχέση με το 2009 κατά 32,1% και αντίστοιχα οι ιδιωτικές κατά 52,9%, αποδεικνύει ότι ένα μέρος του λαού στερείται απολύτως κάθε παροχή σε εξετάσεις και φάρμακα.Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις δημόσιων νοσοκομείων, κλινικών, εργαστηρίων, κρεβατιών και ειδικών μονάδων, η μείωση του προσωπικού μέσω των νέων οργανισμών,υπηρετούν τη μείωση των κρατικών δαπανών και την επιχειρηματικότητα των δημόσιων μονάδων υγείας.
Επεκτείνεται η ανατροπή της μόνιμης και σταθερής εργασίας, μειώνονται δραστικά οι αποδοχές των εργαζομένων, περικόπτονται οι εφημερίες των γιατρών, παρουσιάζονται σοβαρές ελλείψεις σε ιατρικά και αναλώσιμα υλικά για την έγκαιρη και ασφαλή αντιμετώπιση ακόμα και σε επείγοντα περιστατικά.
Η δραστική κρατική υποχρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων, η περικοπή των παροχών αυτού του οργανισμού και η αύξηση των πληρωμών των ασφαλισμένων για φάρμακα,θεραπείες και εξετάσεις, επιδεινώνει την κατάσταση των ασθενών ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη θέση των αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών από τις μεγάλες καθυστερήσεις στην πληρωμή τους από το κράτος και τον ΕΟΠΥΥ, από το «κούρεμα» των αποζημιώσεων που τους χρωστούν, ενώ απειλείται η επαγγελματική τους επιβίωση από τους επιχειρηματικούς ομίλους της υγείας και του φαρμάκου.
Η καπιταλιστική οικονομική κρίση αξιοποιείται για να προωθηθούν και να παγιωθούν τα σχεδιασμένα εδώ και χρόνια μέτρα εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας, ενταγμένα στη στρατηγική της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων για να επιτευχθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτή η κατάσταση δε θα υπήρχε εάν ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι αποτελούσε κοινωνική και όχι ατομική ιδιοκτησία.
Γι' αυτό απαιτείται άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας που θα θέτει ως κριτήριο ανάπτυξης την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών στην ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη με την ανάπτυξη ενός σύγχρονου και απολύτως δωρεάν κρατικού συστήματος υγείας.
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πως τοποθετείται στα παραπάνω ζητήματα?"