Στις 3/2/04 μου στείλατε από το γραφείο σας σημείωμα κατάταξης στο στράτευμα που με καλούσε να παρουσιαστώ στις 11/3/04 και να καταταγώ στο πολεμικό σας ναυτικό. Σας στέλνω αυτή την επιστολή για να σας ειδοποιήσω ότι δεν μπορώ και δεν επιθυμώ διόλου να καταταγώ και να λάβω οποιαδήποτε εκπαίδευση για πόλεμο.Κατά τη θεώρησή μου ο στρατός είναι ένα κοινωνικό έκτρωμα, κομμένο και ραμμένο πάνω στην καταστροφική ιδεολογία του αντρισμού, απόλυτα αφοσιωμένο στην λατρεία του παραλογισμού και της βίας. Σαν θεσμός, ο στρατός αναλαμβάνει να εμπεδώσει στο μυαλό των νεαρών αντρών όλα τα σεξιστικά και βίαια ιδανικά με τα οποία η κοινωνία μας αναθρέφει μέχρι να φτάσουμε στις πόρτες του. Παράλληλα, μια επιτυχής στρατιωτική εκπαίδευση έχει χρέος να τσακίσει όποιο τυχόν ίχνος ευαισθησίας, στοργής ή έστω διαλλακτικότητας καταφέρνει ακόμα να επιζεί λαθραία μέσα μας. Μια τέτοιου είδους μαθητεία είναι απαραίτητη για να μπορούμε, χωρίς αναστολές, να εκτελούμε τα στρατιωτικά μας καθήκοντα: βιασμούς και δολοφονίες, βασανιστήρια και καταστροφές.
Σε καιρό πολέμου ή "ειρήνης", μέσα κι έξω από τα σύνορα, εναντίον των "εχθρών", αλλά συχνά κι εναντίον του άμαχου πληθυσμού που υποτίθεται ότι προστατεύει, ο στρατός καλείται να επιδοθεί σε όλα τα παραπάνω. Χάρη στη βίαιη δράση του είναι ο πάντα απαραίτητος μηχανισμός για την προάσπιση των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης, την καταστολή και τρομοκράτηση των μαζών, την επιβολή πραξικοπημάτων, τη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, το κυνήγι μεταναστών/στριών κ.ο.κ.
'Ομως και σε καθημερινό προσωπικό επίπεδο, σαν μεμονωμένοι άντρες πια, όταν παίρνουμε απολυτήριο από το σχολείο αυτό της τυραννίας, επιστρέφουμε στην κοινωνία αρκετά αλλαγμένοι. Κατά τη γνώμη μου, κανείς δε μένει ανεπηρρέαστος. Μας γίνεται έμμονη ιδέα να επιδεικνύουμε αντρισμό και είμαστε πιο επιρρεπείς στην βία και στην αυταρχική συμπεριφορά. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο παραμένουμε για πάντα στρατιώτες και, συνειδητά ή ασυνείδητα, αναπαράγουμε τα όσα μάθαμε στο στρατόπεδο. Έτσι δηλητηριάζεται η ζωή όλου του κοινωνικού συνόλου.
Με βάση τα παραπάνω αρνούμαι να ενταχθώ στο στράτευμα και να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία. Δεν πρόκειται να συμμετέχω σε κανένα βίαιο μηχανισμό και δεν δέχομαι να αποκτηνωθώ μέσα από τη στρατιωτική εκπαίδευση, ούτε βέβαια να βοηθήσω με οποιοδήποτε τρόπο το έργο του στρατού. Άλλωστε, έχω άλλον έναν εξίσου σημαντικό λόγο που μου απαγορεύει να στρατευτώ: φοβάμαι πολύ μήπως, σε καιρό πολέμου και πηγαίνοντας σ' αυτόν τον πόλεμο, σκοτωθώ ή απωλέσω κάποιο μέλος του σώματός μου, οπότε και θα καταστώ ανάπηρος πολέμου. Αυτό είναι τέτοιος εφιάλτης που όποια πίεση και να δεχτώ, αποκλείεται να πολεμήσω.
Τέλος, θα ήθελα να δηλώσω ότι δεν επιθυμώ να κάνω τα χαρτιά μου για να υπηρετήσω την κοιν. εναλλακτική θητεία. Δεν πιστεύω πραγματικά ότι χρωστάω τίποτα έναντι της απόφασής μου να μην ανεχτώ εκπαίδευση σε θηριωδίες. Να προσφέρεις στο σύνολο είναι ωραίο, όμως το κράτος έχει την δύναμη μέσα από την εναλλακτική θητεία να ακυρώνει το πολιτικό στοιχείο της άρνησής μας και να την καθιστά ακίνδυνη για το μιλιταρισμό του. Μια κοινωνία όπου οι μισοί είναι πολεμιστές κι οι άλλοι μισοί δένουμε τις πληγές τους παραμένει μια κοινωνία πολεμιστών, όχι νοσοκόμων. Προσωπικά δεν μπορώ να κάνω τίποτε κατ' εντολήν και υπόδειξιν του υπέθα, ούτε να προσφέρω τίποτε στο κράτος σαν αντάλλαγμα της στρατιωτικής υπηρεσίας.
σημ: την παρούσα κοινοποιώ και σε οργανώσεις που ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των αντιρρησιών καθώς και σε μ.μ.ε. της επιλογής μου.
Βέροια 8/3/04
Μπάμπης Ακριβόπουλος