ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
ΑΡΙΘΜΟΣ 183/2012
Πρόεδρος: Δ. Κουλαξίζης
Δικηγόροι: Ν. Παπακυριάκου, Π. Μπόμπολας, Ιω. Λιάκης
[...] Η κατά τα άρθρα 731 και 732 του ΚΠολΔ προσωρινή ρύθμιση κατάστασης δεν αποτελεί ασφαλιστικό μέτρο με προκαθορισμένο περιεχόμενο αλλά το πλαίσιο για τη λήψη πρόσφορων μέτρων, με τα οποία ορισμένη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις έννομες σχέσεις των διαδίκων αντιμετωπίζεται προσωρινά, μέχρι να κριθούν οριστικά οι έννομες σχέσεις τους, ως προς τις οποίες έχει ανακύψει έρις και εφόσον υπάρχει άμεση και πιεστική ανάγκη (επείγουσα περίπτωση) να ενεργοποιηθούν ως τότε ή ανάλογα να αδρανοποιηθούν, εν όλω ή εν μέρει, για να αποφευχθεί η δημιουργία αμετάκλητων ή δυσβάστακτων συνεπειών ως προς το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα της κυρίας δίκης (ΜΠρΘεσ 16823/2010 Αρμ 2010,1857 = ΕΕμπΔ 2011,477, ΜΠρΘεσ 37496/2006, αδημ.). Η ως άνω προσωρινή ρύθμιση κατάστασης έχει ευρύτερο αντικείμενο από την απλή εξασφάλιση ή διατήρηση του δικαιώματος με μέτρα ρυθμιστικού χαρακτήρα, αφού μπορεί να αφορά και κάθε άλλου είδους ρύθμιση, με την οποία εξυπηρετούνται οι ανεπίδεκτες αναβολής έννομες σχέσεις των διαδίκων και παράλληλα εμπεδώνεται η δικαιική ειρήνη. Προϋπόθεση της ως άνω ρύθμισης της κατάστασης είναι να τηρηθεί ο κανόνας της τελευταίας διάταξης του άρθρου 692 παρ. 4 του ΚΠολΔ, με την οποία ορίζεται ότι τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή η διατήρηση, με εξαίρεση μόνο τη διάταξη του άρθρου 728 του ΚΠολΔ, στην οποία ορίζονται περιοριστικά οι απαιτήσεις που μπορούν να επιδικαστούν προσωρινά (ΜΠρΑθ 432/1996 ΕΕμπΔ 1996,126). Σκοπός δηλαδή των ασφαλιστικών μέτρων είναι να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η επίδικη σχέση και όχι να ματαιωθεί ο πραγματικός σκοπός της κυρίας δίκης, στην οποία και θα κριθεί οριστικά η έννομη σχέση (βλ. Τζίφρα, Ασφ. Μέτρα, σελ. 50, ΜΠρΑθ 1473/2006 ΕΕμπΔ 2006,472). Ακόμη, το ασφαλιστικό μέτρο της προσωρινής ρύθμισης κατάστασης, όπως και όλα τα άλλα, συνδέεται αναπόσπαστα με κάποιο δικαίωμα, του οποίου ζητείται η εξασφάλιση με προσωρινή ρύθμιση, με την έννοια ότι η παροχή δικαστικής προστασίας προϋποθέτει, ως νομικό και λογικό προηγούμενο, τη νόμιμη ύπαρξη ασφαλιστέου δικαιώματος (Κ. Μπέης, Πολ.Δ., 682 παρ. 8, σελ. 39-43).
Περαιτέρω, ενόψει της συνταγματικής επιταγής του άρθρου 24 παρ. 1 για την προστασία του περιβάλλοντος εκδόθηκε ο Ν 1650/1986 (ΦΕΚ Α' 160), με τον οποίο θεσπίστηκαν κανόνες αναφερόμενοι, πλην άλλων, στις προϋποθέσεις και στη διαδικασία για την έγκριση της εγκατάστασης δραστηριοτήτων ή εκτέλεσης έργων, από τα οποία επαπειλούνται δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον, ειδικά δε στο άρθρο 12 του νόμου αυτού ορίστηκε ο τρόπος διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, έτσι ώστε να μην δημιουργούνται κίνδυνοι για την υγεία και το περιβάλλον και να μην προκαλείται υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος.
Επιπλέον κανόνες για την διαχείριση των αποβλήτων, τέθηκαν και με την Οδηγία 75/442/ΕΟΚ και την Οδηγία 78/319/ΕΟΚ, από τις διατάξεις των οποίων προκύπτει, ότι τα κράτη μέλη της ΕΚ, στα οποία ανήκει και η Ελλάδα, οφείλουν να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν ότι τα στερεά απόβλητα θα διατίθενται χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία του ανθρώπου και χωρίς να βλάπτουν το περιβάλλον και κυρίως χωρίς να δημιουργούν κίνδυνο για το νερό, τον αέρα ή το έδαφος ή για την πανίδα και τη χλωρίδα, χωρίς να προκαλούν ενοχλήσεις θορύβου και οσμών και χωρίς να επιφέρουν βλάβη στην τοποθεσία και στο τοπίο και για να απαγορεύσουν την ανεξέλεγκτη εγκατάλειψη, απόρριψη, εναπόθεση και μεταφορά των τοξικών και επικινδύνων αποβλήτων, καθώς και την παραχώρηση τους σε εγκαταστάσεις, βιομηχανίες ή επιχειρήσεις κ.λπ., περαιτέρω δε έχουν την υποχρέωση (τα κράτη μέλη) να υποδεικνύουν ή να συνιστούν την ή τις αρμόδιες αρχές, στις οποίες ανατίθενται εντός μιας καθορισμένης ζώνης η κατάστρωση σχεδίων, η οργάνωση, η παροχή αδείας και η εποπτεία των εργασιών διάθεσης των τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων (τύπος και ποσότητα των προς διάθεση αποβλήτων, μέθοδοι διάθεσης, κατάλληλοι χώροι αποθήκευσης κ.λπ.).
Σε εφαρμογή των ανωτέρω οδηγιών της ΕΚ εκδόθηκε η υπ’ αρ. 69728/824/16.5.1996 ΚΥΑ «Μέτρα και όροι για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων» (ΦΕΚ Β' 358/17.5.1996), η οποία στην συνέχεια καταργήθηκε με το άρθρο 16 παρ. 3 της ΚΥΑ ΗΠ/50910/2727/16.12.2003.
Η εφαρμοστέα εν προκειμένω ανωτέρω ΚΥΑ ορίζει ότι η διαχείριση των στερεών αποβλήτων πραγματοποιείται κατά τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται η μη πρόκληση, αμέσως ή εμμέσως, κινδύνου για την υγεία του ανθρώπου και η μη χρησιμοποίηση διαδικασιών ή μεθόδων που ενδέχεται να βλάψουν το περιβάλλον (άρθρο 4) και ότι απαγορεύεται η ανεξέλεγκτη απόρριψη και διάθεση των στερεών αποβλήτων (ΣτΕ 1151/2007, ΣτΕ 2946/1998 ΝοΒ 47,1640).
Περαιτέρω, από τα άρθρα 57 και 59 του ΑΚ συνάγονται τα εξής: Όποιος παράνομα προσβάλλεται στην προσωπικότητά του, νοούμενη ως τo προστατευόμενο από το Σύνταγμα (άρθρο 2 παρ. 1) σύνολο των αξιών που απαρτίζουν την ουσία του ανθρώπου, έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον.
Σε περίπτωση δε που η παράνομη προσβολή της προσωπικότητας υπήρξε και υπαίτια, το δικαστήριο μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον προσβολέα να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη, που τυχόν έχει επέλθει, ιδίως με πληρωμή χρηματικού ποσού.
Προσβολή της προσωπικότητας δημιουργείται με οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη τρίτου με την οποία διαταράσσεται η κατάσταση που υπάρχει σε μία ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτόμενου κατά τη στιγμή της προσβολής.
Η προσβολή είναι παράνομη όταν η επέμβαση στην προσωπικότητα του άλλου δεν είναι επιτρεπτή από το δίκαιο ή γίνεται σε ενάσκηση δικαιώματος, το οποίο όμως είναι από άποψη έννομης τάξης μικρότερης σπουδαιότητας, είτε ασκείται καταχρηστικά.
Ενόψει της σύγκρουσης των προστατευόμενων αγαθών προς τα προστατευόμενα αγαθά της προσωπικότητας των άλλων ή προς το συμφέρον της ολότητας, θα πρέπει να αξιολογούνται και να σταθμίζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση τα συγκρινόμενα έννομα αγαθά και συμφέροντα για την διακρίβωση της ύπαρξης προσβολής του δικαιώματος επί της προσωπικότητας και ο παράνομος χαρακτήρας της.
Τα έννομα αγαθά που περικλείονται στο δικαίωμα της προσωπικότητας (η τιμή, η ιδιωτική ζωή, η εικόνα, η σφαίρα του απορρήτου κ.ά.) δεν αποτελούν αυτοτελή δικαιώματα αλλά επιμέρους εκδηλώσεις, εκφάνσεις ή πλευρές του ενιαίου δικαιώματος επί της ιδίας προσωπικότητας, έτσι ώστε η προσβολή οποιασδήποτε εκφάνσεως της προσωπικότητας να σημαίνει και προσβολή της συνολικής έννοιας προσωπικότητα (ΑΠ 195/2007 δημ. ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, στην προσωπικότητα περιλαμβάνονται όλα τα αγαθά που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πρόσωπο και ανήκουν σ’ αυτό, δηλαδή η σωματική, η ψυχική και η κοινωνική ατομικότητα του ανθρώπου, ειδικότερα δε η καθαριότητα, η μη ρύπανση, η διατήρηση και η προστασία του περιβάλλοντος (γήινου, υδάτινου και αέρινου) προστατεύεται, από διατάξεις που έχουν σκοπό την ευνοϊκή ανάπτυξη του ατόμου και όχι μόνο του περιβάλλοντος, του οποίου η προστασία είναι αναγκαία για τον άνθρωπο.
Η προσβολή του περιβάλλοντος, που είναι ένα από τα αγαθά που απαρτίζουν την προσωπικότητα του ατόμου, παρέχει σ’ αυτό αγώγιμη αξίωση από το άρθρο 57 ΑΚ εναντίον εκείνου, από τη δράση του οποίου προέρχεται η βλαπτική ενέργεια που αποτελεί την αιτία επιβάρυνσης του περιβάλλοντος (ΜΠρΚορ 2536/2001, ΜΠρΡεθ 539/2001, ΜΠρΚαλ 109/2003 ΝοΒ 2004,1246, ΜΠρΒολ 5785/2003 Αρμ 2004,679).
Με την υπό κρίση αίτησή του το αιτούν ισχυρίζεται ότι δυνάμει του Ν 3852/2010 συστήθηκε με τη συνένωση των πρώην δήμων Βέλου και Βόχας ενώ το πρώτο των καθ’ ων προήλθε από την συνένωση (μετά από κατάργηση) των πρώην δήμων Σικυωνίων, Φενεού και Στυμφαλίας. Ότι ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του έτους 2011 ανέρχεται σε 19.130 κατοίκους ενώ του πρώτου των καθ’ ων σε 22.930 κατοίκους. Ότι δυνάμει της υπ’ αριθμ. 12732/31.7.2001 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου συστήθηκε το δεύτερο των καθών ως ειδικότερα εξηγείται στην αίτηση με σκοπό τη διαχείριση και εκμετάλλευση των απορριμμάτων (των δήμων Σικυωνίων και Βέλου), με ποσοστό συμμετοχής 70% και 30% αντίστοιχα, ενώ με τον προρρηθέντα νόμο του Καλλικράτη λειτουργεί ως έχει (άρθρο 111). Ακολούθως προβαίνει σε λεπτομερή αναφορά των ειδικοτέρων στοιχείων του εν λόγω ΧΥΤΑ ενώ καταλήγει στο ότι η ετήσια παραγόμενη ποσότητα απορριμμάτων ανέρχεται σε 9.162 τόννους (με περαιτέρω αναφορές στις μεταφερόμενες ποσότητες εκ μέρους των δήμων αυτών). Εν συνεχεία εκθέτει ότι στις 5.9.2011 συνεδρίασε το ΔΣ του δευτέρου των καθών με την παρουσία μόνο του Προέδρου και των μελών που αντιπροσώπευαν το πρώτο των καθ’ ών και εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 15/5.9.2011 απόφασή του δυνάμει της οποίας απαγόρευσε την εναπόθεση απορριμμάτων στο αιτούν για το διάστημα μέχρι τις 31.12.2011 (με το σκεπτικό ότι από 1.1.2011 μέχρι 31.8.2011 είχαν εναποτεθεί 3938,8 τόννοι απορριμμάτων ξεπερνώντας το όριο εναπόθεσης). Περαιτέρω μέμφονται την ως άνω απόφαση διότι θέτει σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών βλάπτοντας το περιβάλλον ενώ δημιουργούνται κίνδυνοι για το νερό, τον αέρα κ.λπ. και περαιτέρω για ρύπανση και μετάδοση μολυσματικών ασθενειών. Με βάση αυτό το ιστορικό επικαλούμενο κατεπείγον και επικείμενο κίνδυνο και παρεμπόδιση της άσκησης των δικαιωμάτων του που απορρέουν από την προσωπικότητα ζητά τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων που συνίσταται στη ρύθμιση της κατάστασης και δη τη συνέχιση της εναπόθεσης απορριμμάτων εκ μέρους του στο ΧΥΤΑ Κιάτου, να απαγορευθεί στους καθ’ ων η ενέργεια οιασδήποτε πράξης απαγόρευσης (της εναπόθεσης) στο μέλλον και να απαγγελθεί κατά των νομίμων εκπροσώπων των καθ’ ων προσωρινή (εννοεί προσωπική) κράτηση έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή 10.000 ευρώ για κάθε μελλοντική πράξη παραβίασης και να καταδικασθούν στην καταβολή της δικαστικής των δαπάνης.
Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα η αίτηση αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο προς τούτο ως προς το δεύτερο των καθ’ ων ενώ είναι απορριπτέα ως παθητικώς ανομιμοποίητη ως προς το πρώτο των καθ’ ων, σύμφωνα με ότι ανέφερε και αυτό στο νομίμως κατατεθέν σημείωμά του, αλλά και κατ’ αυτεπάγγελτη εξέταση εκ μέρους του Δικαστηρίου (βλ. Νίκας εις ΕρμΚΠολΔ Κεραμέα-Κονδύλη-Νίκα υπό άρθρ. 68 αρ. 3 σελ. 142 με περαιτέρω παραπομπές). Η δικαστική δαπάνη του πρώτου των καθ’ ων πρέπει να επιβληθεί εις βάρος του αιτούντος στηριζόμενη στις διατάξεις που αναφέρθηκαν αναλυτικώς στη μείζονα πρόταση της παρούσης και σε αυτές των άρθρων 947 και 176 ΚΠολΔ και πρέπει να εξετασθεί και από άποψη ουσιαστικής βασιμότητας.
Από τις καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάσθηκαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και τα έγγραφα που προσκόμισαν τα διάδικα μέρη πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα: Κατόπιν της εκδόσεως του Ν 3852/2010 (ΦΕΚ Α' 87/7.6.2010) «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωτικής Διοίκησης - Πρόγραμμα Καλλικράτης», συστάθηκε το αιτούν (άρθρο 1 σημ. 28 περ. 4), με την ένωση των πρώην Δήμων Βέλου και Δήμου Βόχας. Ο Δήμος Σικυωνίων σχηματίσθηκε από την κατάργηση των πρώην Δήμων Σικυωνίων, Φενεού και Στυμφαλίας. Έδρα του Δήμου (αιτούντος) είναι το Ζευγολατιό Κορινθίας, η έκταση του είναι 164,85 τ.χλμ. και ο πληθυσμός του 19.130 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και οι κάτοικοι του Δήμου Σικυωνίων και πρώτου των καθ’ ων νομικών προσώπων, με βάση την ιδία απογραφή 22.930 (Πηγή: Ελληνική Στατιστική Αρχή). Επίσης κατά την απογραφή του 2001, ο Δήμος Βέλου Κορινθίας είχε πληθυσμό 9.416 κατοίκων ενώ ο τότε Δήμος Σικυωνίων πληθυσμό 21.125, επομένως ο νέος «Καλλικρατικός» Δήμος Βέλου - Βόχας υπερδιπλασίασε τον πληθυσμό του, ενώ ο πληθυσμός του «Καλλικρατικού» Δήμου Σικυωνίων παρουσίασε επισήμως μικρή αύξηση περίπου 1800 κατοίκων.
Δυνάμει της υπ’ αριθμ. 12732 από 31.7.2001 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Πελοποννήσου (ΦΕΚ Β' 1216/18.9.2001) συστήθηκε η δεύτερη των καθ’ ων, κατόπιν των υπ’ αριθμ. 233/2001 και 123/2001 αποφάσεων των τότε Δήμων Σικυωνίων και Βέλου αντιστοίχως περί σύστασης αυτής και της αρμοδίως και νομίμως θεωρημένης την 29.5.2001 οικονομοτεχνικής μελέτης. Με την παραπάνω απόφαση του Γ.Γ.Π. Πελοποννήσου καθορίσθηκε ότι σκοπός της δια-δημοτικής επιχειρήσεως (δεύτερης των καθ’ ων) είναι κατ’ άρθρον 2 αυτής: «α) Την λειτουργία, τη διαχείριση και την εκμετάλλευση του χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) των Δήμων Σικυωνίων και Βέλου, β) τη δημιουργία, διαχείριση και εκμετάλλευση εγκαταστάσεων διαλογής, επεξεργασίας και τελικής διάθεσης των απορριμμάτων και των πάσης φύσεως στερεών αποβλήτων ...», ενώ ρυθμίσθηκε ότι έδρα της επιχειρήσεως είναι η ειδική θέση «Λιτσάρδα» της περιοχής Μουλκίου του Δήμου Σικυωνίων και η διάρκεια της επιχειρήσεως ορίσθηκε 3θετής. Ακόμη προβλέφθηκε και υλοποιήθηκε ότι το ποσοστό συμμετοχής του Δήμου Σικυωνίων, στο μετοχικό κεφάλαιο της επιχείρησης, είναι 70% ενώ το υπόλοιπο 30% ανήκει στον τότε Δήμο Βέλου και ήδη σήμερα στο αιτούν. Η διαδημοτική επιχείρηση σύμφωνα με την παραπάνω απόφαση διοικείται από 9/μελές Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου η σύνθεση με μόνο κριτήριο την πληθυσμιακή απογραφή έτους 2001, αποτελείται από πέντε (5) εκπροσώπους του Δήμου Σικυωνίων, τρεις (3) εκπροσώπους του πρώην Δήμου Βέλου και έναν εκπρόσωπο (1) των εμπορικών συλλόγων των δύο πρώην Δήμων ως εκπρόσωπο κοινωνικών φορέων, ο δε Δήμος Σικυωνίων ορίζει τον Πρόεδρο του Δ.Σ. Επιπροσθέτως με την παραπάνω απόφαση ορίσθηκε Διαδημοτικό Όργανο το οποίο εγκρίνει άπασες τις σημαντικές αποφάσεις που εκδίδονται από το ΔΣ της Διαδημοτικής Επιχείρησης και προβλέπονται ειδικότερα στην παρ. 8 της εν λόγω απόφασης του Γ.Γ.Π.Π.
Σύμφωνα με τον Ν 3852/2010 η λειτουργία των φορέων που έχουν συσταθεί και λειτουργούν ήδη, συνεχίζουν να λειτουργούν ως έχουν κατά τη συστατική τους πράξη. Έτσι λοιπόν η παραπάνω Διαδημοτική Επιχείρηση και ήδη δεύτερη των καθ’ ων συνεχίζει να λειτουργεί ως έχει (άρθρο 111).
Ο εν λόγω ΧΥΤΑ εκτείνεται σε υψόμετρο 170 έως 250 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, περιβάλλεται από απότομα πρανή και διαθέτει άριστη οπτική απομόνωση από τη γύρω περιοχή. Η πρόσβαση στο ΧΥΤΑ γίνεται μέσω ασφαλτοστρωμένου δρόμου 11 χλμ. περίπου από την πόλη του Κιάτου. Η συνολική έκταση του ανέρχεται σε 45 στρέμματα ιδιοκτησίας του Δήμου Σικυωνίων, ο δε ενεργός χώρος ταφής είναι έκτασης συνολικά 16.780 μ2. Ο χώρος παραχωρήθηκε το 1975 στο Δήμο Σικυωνίων από τη Διεύθυνση Δασών και χρησιμοποιείτο από το 1988 μέχρι την κατασκευή του ΧΥΤΑ ως χώρος ημιελεγχόμενης διάθεσης απορριμμάτων. Η ευρύτερη του χώρου περιοχή καλύπτεται από θαμνώδη βλάστηση, οπωροφόρα δένδρα και ελιές, οριοθετημένη σε επιμήκη λοφοειδή έξαρση.
Στην συνταχθείσα οικονομοτεχνική μελέτη αρμοδίων μελετητικών γραφείων έτους 2001, θεωρημένη αρμοδίως την 29.5.2001, προβλέπεται η εκτιμώμενη ημερήσια παραγωγή απορριμμάτων στον τότε Δήμο Βέλου στους 6,688 τόννους και στο Δήμο Σικυωνίων στους 18,412 τόννους. Άρα η ετήσια παραγόμενη ποσότητα απορριμμάτων ανέρχεται τελικώς στους 9.162 τόννους ανά έτος {=[18,412+6,688] τόννοι x 365 ημέρες} (σελ. 57).
Η μεταφερόμενη ποσότητα στον υπό κατασκευή ΧΥΤΑ σύμφωνα με την μελέτη ανερχόταν στους 8.694 τόννους ανά έτος (σελ. 65). Η ποσότητα αυτή όπως αναλυτικώς προκύπτει από την τεχνική ανάλυση συμπιέζεται και με φυσική, χημική και βιολογική διεργασία, αποκτά ακολούθως όγκο 13.375 κ.μ./έτος (8.694 x 0,65) συν το υλικό επικάλυψης 15% επί του συνολικού συμπιεσμένου όγκου απορριμμάτων, τελικώς όλα τα απορρίμματα καταλαμβάνουν όγκο 15.381 κ.μ. ανά έτος.
Ο πρώην Δήμος Βέλου από πλευράς του σύμφωνα με τα ζυγολόγια έτους 2008 μετέφερε συνολικά στον ΧΥΤΑ της δευτέρας των καθ’ ων 3.961.7 τόννους απορριμμάτων, το έτος 2009 ποσότητα 3.579,16 τόννων, το έτος 2010 ως πρώην Δήμος Βέλου και νυν Δήμος Βέλου - Βόχας 3.807,79 τόννους απορριμμάτων και μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου του 2011 συνολικά 4.179,72 τόννους. Στη σελίδα 108 της οικονομοτεχνικής μελέτης προβλέπεται ότι λόγω της αύξησης του πληθυσμού η παραγωγή απορριμμάτων θα αυξάνεται ετησίως κατά περίπου 1,5%, ήτοι για τον πρώην Δήμο Βέλου από 6,688 τόννους ημερησίως το 2001 στους 7,098 τόννους το 2005, η οποία παραγωγή για το 2011 αν παρέμενε ο Δήμος Βέλου ως είχε συνυπολογιζομένης του ιδίου συντελεστή ετησίας αύξησης, θα ανερχόταν στους 7,762 τόννους απορριμμάτων (βλ. προσκομιζόμενη ως σχετ. αρ. 7 εκ μέρους του αιτούντος).
Κατά το προγενέστερο χρονικό διάστημα (ήτοι περίπου για 10 έτη) η λειτουργία του ΧΥΤΑ υπήρξε απρόσκοπτος και η συνεργασία μεταξύ των πρώην δήμων αρμονική. Πλην όμως την 5.9.2011 ελήφθη η απόφαση με αριθμό 15/5.9.2011 του διοικητικού συμβουλίου της δευτέρας των καθ’ ων (και με την παρουσία του Προέδρου και των μελών που εκπροσωπούσαν το πρώτο των καθ’ ων) δυνάμει της οποίας απαγορεύθηκε στο αιτούν να εναποθέσει απορρίμματα μέχρι τις 31.12.2011 (αφού από 1.1.2011 μέχρι 31.8.2011), είχαν εναποθέσει στο ΧΥΤΑ 3.938,8 τόννους απορριμμάτων και με το αιτιολογικό ότι «η επιχωμάτωση η οποία αυξάνει τους τόννους με αποτέλεσμα να μη γίνεται σωστή συμπίεση και επιχωμάτωση λόγω του μεγάλου όγκου» (βλ. απόσπασμα πρακτικού που προσκομίστηκε ως σχετ. αρ. 5 από το αιτούν).
Πλην όμως αν υλοποιείτο έκτοτε δηλ. την 5.9.2011 η απόφαση για μη αποκομιδή και περαιτέρω εναπόθεση απορριμμάτων εκ μέρους του αιτούντος στο ΧΥΤΑ θα προκαλείτο άμεσος και σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία όλων πλέον των κατοίκων του ενοποιημένου δήμου Βέλου-Βόχας λόγω της συσσώρευσης σε τεράστιες ποσότητες των απορριμμάτων, της έντονης δυσοσμίας που αναδίδουν εξαιτίας της αποσύνθεσής τους, του διασκορπισμού τους από τρωκτικά σκύλους και γάτες και του ενδεχόμενου μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών σε ανθρώπους (τυφοειδή πυρετού, δυσεντερίες, φυματίωσης κ.λπ.) από την παρουσία μυγών και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες (βροχοπτώσεις, έντονος αέρας κ.λπ.). Επιπρόσθετα πιθανολογήθηκε ότι δεν είναι δυνατή η ανεύρεση νέου χώρου εναπόθεσης διότι μέλημα της πολιτείας είναι η κατάργηση των παράνομων χωματερών που επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το περιβάλλον, ενώ και οι γειτονικοί δήμοι είναι απρόθυμοι να δεχθούν απορρίμματα (βλ. και κατάθεση μάρτυρα αιτούντος για τον ΧΥΤΑ Φυλής) ενώ σε κάθε περίπτωση θα επιβάρυνε υπέρμετρα το κόστος μεταφοράς.
Πλην όμως πρέπει να ληφθεί πρόνοια ώστε η εναπόθεση και μεταφορά απορριμμάτων εκ μέρους του αιτούντος να μην υπερβαίνει ποσοστό 42% των συνολικών εναποτεθειμένων απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ Κιάτου εν σχέσει με ποσοστό 58% που πρέπει να εναποθέτει ο δήμος Σικυωνίων σύμφωνα με τα πληθυσμιακά κριτήρια της τελευταίας απογραφής (2011).
Με βάση τα προεκτεθέντα η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη και να ρυθμιστεί προσωρινά η κατάσταση που δημιουργήθηκε κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό απειλουμένης χρηματικής ποινής δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ κατά των νομίμων εκπροσώπων του δευτέρου των καθ’ ων για κάθε παράβαση της παρούσης και να επιβληθεί η δικαστική δαπάνη του αιτούντος εις βάρος του δευτέρου των καθ’ ων (άρθρο 176 ΚΠολΔ). [...]
ΑΡΙΘΜΟΣ 183/2012
Πρόεδρος: Δ. Κουλαξίζης
Δικηγόροι: Ν. Παπακυριάκου, Π. Μπόμπολας, Ιω. Λιάκης
[...] Η κατά τα άρθρα 731 και 732 του ΚΠολΔ προσωρινή ρύθμιση κατάστασης δεν αποτελεί ασφαλιστικό μέτρο με προκαθορισμένο περιεχόμενο αλλά το πλαίσιο για τη λήψη πρόσφορων μέτρων, με τα οποία ορισμένη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις έννομες σχέσεις των διαδίκων αντιμετωπίζεται προσωρινά, μέχρι να κριθούν οριστικά οι έννομες σχέσεις τους, ως προς τις οποίες έχει ανακύψει έρις και εφόσον υπάρχει άμεση και πιεστική ανάγκη (επείγουσα περίπτωση) να ενεργοποιηθούν ως τότε ή ανάλογα να αδρανοποιηθούν, εν όλω ή εν μέρει, για να αποφευχθεί η δημιουργία αμετάκλητων ή δυσβάστακτων συνεπειών ως προς το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα της κυρίας δίκης (ΜΠρΘεσ 16823/2010 Αρμ 2010,1857 = ΕΕμπΔ 2011,477, ΜΠρΘεσ 37496/2006, αδημ.). Η ως άνω προσωρινή ρύθμιση κατάστασης έχει ευρύτερο αντικείμενο από την απλή εξασφάλιση ή διατήρηση του δικαιώματος με μέτρα ρυθμιστικού χαρακτήρα, αφού μπορεί να αφορά και κάθε άλλου είδους ρύθμιση, με την οποία εξυπηρετούνται οι ανεπίδεκτες αναβολής έννομες σχέσεις των διαδίκων και παράλληλα εμπεδώνεται η δικαιική ειρήνη. Προϋπόθεση της ως άνω ρύθμισης της κατάστασης είναι να τηρηθεί ο κανόνας της τελευταίας διάταξης του άρθρου 692 παρ. 4 του ΚΠολΔ, με την οποία ορίζεται ότι τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή η διατήρηση, με εξαίρεση μόνο τη διάταξη του άρθρου 728 του ΚΠολΔ, στην οποία ορίζονται περιοριστικά οι απαιτήσεις που μπορούν να επιδικαστούν προσωρινά (ΜΠρΑθ 432/1996 ΕΕμπΔ 1996,126). Σκοπός δηλαδή των ασφαλιστικών μέτρων είναι να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η επίδικη σχέση και όχι να ματαιωθεί ο πραγματικός σκοπός της κυρίας δίκης, στην οποία και θα κριθεί οριστικά η έννομη σχέση (βλ. Τζίφρα, Ασφ. Μέτρα, σελ. 50, ΜΠρΑθ 1473/2006 ΕΕμπΔ 2006,472). Ακόμη, το ασφαλιστικό μέτρο της προσωρινής ρύθμισης κατάστασης, όπως και όλα τα άλλα, συνδέεται αναπόσπαστα με κάποιο δικαίωμα, του οποίου ζητείται η εξασφάλιση με προσωρινή ρύθμιση, με την έννοια ότι η παροχή δικαστικής προστασίας προϋποθέτει, ως νομικό και λογικό προηγούμενο, τη νόμιμη ύπαρξη ασφαλιστέου δικαιώματος (Κ. Μπέης, Πολ.Δ., 682 παρ. 8, σελ. 39-43).
Περαιτέρω, ενόψει της συνταγματικής επιταγής του άρθρου 24 παρ. 1 για την προστασία του περιβάλλοντος εκδόθηκε ο Ν 1650/1986 (ΦΕΚ Α' 160), με τον οποίο θεσπίστηκαν κανόνες αναφερόμενοι, πλην άλλων, στις προϋποθέσεις και στη διαδικασία για την έγκριση της εγκατάστασης δραστηριοτήτων ή εκτέλεσης έργων, από τα οποία επαπειλούνται δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον, ειδικά δε στο άρθρο 12 του νόμου αυτού ορίστηκε ο τρόπος διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, έτσι ώστε να μην δημιουργούνται κίνδυνοι για την υγεία και το περιβάλλον και να μην προκαλείται υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος.
Επιπλέον κανόνες για την διαχείριση των αποβλήτων, τέθηκαν και με την Οδηγία 75/442/ΕΟΚ και την Οδηγία 78/319/ΕΟΚ, από τις διατάξεις των οποίων προκύπτει, ότι τα κράτη μέλη της ΕΚ, στα οποία ανήκει και η Ελλάδα, οφείλουν να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν ότι τα στερεά απόβλητα θα διατίθενται χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία του ανθρώπου και χωρίς να βλάπτουν το περιβάλλον και κυρίως χωρίς να δημιουργούν κίνδυνο για το νερό, τον αέρα ή το έδαφος ή για την πανίδα και τη χλωρίδα, χωρίς να προκαλούν ενοχλήσεις θορύβου και οσμών και χωρίς να επιφέρουν βλάβη στην τοποθεσία και στο τοπίο και για να απαγορεύσουν την ανεξέλεγκτη εγκατάλειψη, απόρριψη, εναπόθεση και μεταφορά των τοξικών και επικινδύνων αποβλήτων, καθώς και την παραχώρηση τους σε εγκαταστάσεις, βιομηχανίες ή επιχειρήσεις κ.λπ., περαιτέρω δε έχουν την υποχρέωση (τα κράτη μέλη) να υποδεικνύουν ή να συνιστούν την ή τις αρμόδιες αρχές, στις οποίες ανατίθενται εντός μιας καθορισμένης ζώνης η κατάστρωση σχεδίων, η οργάνωση, η παροχή αδείας και η εποπτεία των εργασιών διάθεσης των τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων (τύπος και ποσότητα των προς διάθεση αποβλήτων, μέθοδοι διάθεσης, κατάλληλοι χώροι αποθήκευσης κ.λπ.).
Σε εφαρμογή των ανωτέρω οδηγιών της ΕΚ εκδόθηκε η υπ’ αρ. 69728/824/16.5.1996 ΚΥΑ «Μέτρα και όροι για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων» (ΦΕΚ Β' 358/17.5.1996), η οποία στην συνέχεια καταργήθηκε με το άρθρο 16 παρ. 3 της ΚΥΑ ΗΠ/50910/2727/16.12.2003.
Η εφαρμοστέα εν προκειμένω ανωτέρω ΚΥΑ ορίζει ότι η διαχείριση των στερεών αποβλήτων πραγματοποιείται κατά τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται η μη πρόκληση, αμέσως ή εμμέσως, κινδύνου για την υγεία του ανθρώπου και η μη χρησιμοποίηση διαδικασιών ή μεθόδων που ενδέχεται να βλάψουν το περιβάλλον (άρθρο 4) και ότι απαγορεύεται η ανεξέλεγκτη απόρριψη και διάθεση των στερεών αποβλήτων (ΣτΕ 1151/2007, ΣτΕ 2946/1998 ΝοΒ 47,1640).
Περαιτέρω, από τα άρθρα 57 και 59 του ΑΚ συνάγονται τα εξής: Όποιος παράνομα προσβάλλεται στην προσωπικότητά του, νοούμενη ως τo προστατευόμενο από το Σύνταγμα (άρθρο 2 παρ. 1) σύνολο των αξιών που απαρτίζουν την ουσία του ανθρώπου, έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον.
Σε περίπτωση δε που η παράνομη προσβολή της προσωπικότητας υπήρξε και υπαίτια, το δικαστήριο μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον προσβολέα να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη, που τυχόν έχει επέλθει, ιδίως με πληρωμή χρηματικού ποσού.
Προσβολή της προσωπικότητας δημιουργείται με οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη τρίτου με την οποία διαταράσσεται η κατάσταση που υπάρχει σε μία ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτόμενου κατά τη στιγμή της προσβολής.
Η προσβολή είναι παράνομη όταν η επέμβαση στην προσωπικότητα του άλλου δεν είναι επιτρεπτή από το δίκαιο ή γίνεται σε ενάσκηση δικαιώματος, το οποίο όμως είναι από άποψη έννομης τάξης μικρότερης σπουδαιότητας, είτε ασκείται καταχρηστικά.
Ενόψει της σύγκρουσης των προστατευόμενων αγαθών προς τα προστατευόμενα αγαθά της προσωπικότητας των άλλων ή προς το συμφέρον της ολότητας, θα πρέπει να αξιολογούνται και να σταθμίζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση τα συγκρινόμενα έννομα αγαθά και συμφέροντα για την διακρίβωση της ύπαρξης προσβολής του δικαιώματος επί της προσωπικότητας και ο παράνομος χαρακτήρας της.
Τα έννομα αγαθά που περικλείονται στο δικαίωμα της προσωπικότητας (η τιμή, η ιδιωτική ζωή, η εικόνα, η σφαίρα του απορρήτου κ.ά.) δεν αποτελούν αυτοτελή δικαιώματα αλλά επιμέρους εκδηλώσεις, εκφάνσεις ή πλευρές του ενιαίου δικαιώματος επί της ιδίας προσωπικότητας, έτσι ώστε η προσβολή οποιασδήποτε εκφάνσεως της προσωπικότητας να σημαίνει και προσβολή της συνολικής έννοιας προσωπικότητα (ΑΠ 195/2007 δημ. ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, στην προσωπικότητα περιλαμβάνονται όλα τα αγαθά που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πρόσωπο και ανήκουν σ’ αυτό, δηλαδή η σωματική, η ψυχική και η κοινωνική ατομικότητα του ανθρώπου, ειδικότερα δε η καθαριότητα, η μη ρύπανση, η διατήρηση και η προστασία του περιβάλλοντος (γήινου, υδάτινου και αέρινου) προστατεύεται, από διατάξεις που έχουν σκοπό την ευνοϊκή ανάπτυξη του ατόμου και όχι μόνο του περιβάλλοντος, του οποίου η προστασία είναι αναγκαία για τον άνθρωπο.
Η προσβολή του περιβάλλοντος, που είναι ένα από τα αγαθά που απαρτίζουν την προσωπικότητα του ατόμου, παρέχει σ’ αυτό αγώγιμη αξίωση από το άρθρο 57 ΑΚ εναντίον εκείνου, από τη δράση του οποίου προέρχεται η βλαπτική ενέργεια που αποτελεί την αιτία επιβάρυνσης του περιβάλλοντος (ΜΠρΚορ 2536/2001, ΜΠρΡεθ 539/2001, ΜΠρΚαλ 109/2003 ΝοΒ 2004,1246, ΜΠρΒολ 5785/2003 Αρμ 2004,679).
Με την υπό κρίση αίτησή του το αιτούν ισχυρίζεται ότι δυνάμει του Ν 3852/2010 συστήθηκε με τη συνένωση των πρώην δήμων Βέλου και Βόχας ενώ το πρώτο των καθ’ ων προήλθε από την συνένωση (μετά από κατάργηση) των πρώην δήμων Σικυωνίων, Φενεού και Στυμφαλίας. Ότι ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του έτους 2011 ανέρχεται σε 19.130 κατοίκους ενώ του πρώτου των καθ’ ων σε 22.930 κατοίκους. Ότι δυνάμει της υπ’ αριθμ. 12732/31.7.2001 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου συστήθηκε το δεύτερο των καθών ως ειδικότερα εξηγείται στην αίτηση με σκοπό τη διαχείριση και εκμετάλλευση των απορριμμάτων (των δήμων Σικυωνίων και Βέλου), με ποσοστό συμμετοχής 70% και 30% αντίστοιχα, ενώ με τον προρρηθέντα νόμο του Καλλικράτη λειτουργεί ως έχει (άρθρο 111). Ακολούθως προβαίνει σε λεπτομερή αναφορά των ειδικοτέρων στοιχείων του εν λόγω ΧΥΤΑ ενώ καταλήγει στο ότι η ετήσια παραγόμενη ποσότητα απορριμμάτων ανέρχεται σε 9.162 τόννους (με περαιτέρω αναφορές στις μεταφερόμενες ποσότητες εκ μέρους των δήμων αυτών). Εν συνεχεία εκθέτει ότι στις 5.9.2011 συνεδρίασε το ΔΣ του δευτέρου των καθών με την παρουσία μόνο του Προέδρου και των μελών που αντιπροσώπευαν το πρώτο των καθ’ ών και εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 15/5.9.2011 απόφασή του δυνάμει της οποίας απαγόρευσε την εναπόθεση απορριμμάτων στο αιτούν για το διάστημα μέχρι τις 31.12.2011 (με το σκεπτικό ότι από 1.1.2011 μέχρι 31.8.2011 είχαν εναποτεθεί 3938,8 τόννοι απορριμμάτων ξεπερνώντας το όριο εναπόθεσης). Περαιτέρω μέμφονται την ως άνω απόφαση διότι θέτει σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών βλάπτοντας το περιβάλλον ενώ δημιουργούνται κίνδυνοι για το νερό, τον αέρα κ.λπ. και περαιτέρω για ρύπανση και μετάδοση μολυσματικών ασθενειών. Με βάση αυτό το ιστορικό επικαλούμενο κατεπείγον και επικείμενο κίνδυνο και παρεμπόδιση της άσκησης των δικαιωμάτων του που απορρέουν από την προσωπικότητα ζητά τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων που συνίσταται στη ρύθμιση της κατάστασης και δη τη συνέχιση της εναπόθεσης απορριμμάτων εκ μέρους του στο ΧΥΤΑ Κιάτου, να απαγορευθεί στους καθ’ ων η ενέργεια οιασδήποτε πράξης απαγόρευσης (της εναπόθεσης) στο μέλλον και να απαγγελθεί κατά των νομίμων εκπροσώπων των καθ’ ων προσωρινή (εννοεί προσωπική) κράτηση έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή 10.000 ευρώ για κάθε μελλοντική πράξη παραβίασης και να καταδικασθούν στην καταβολή της δικαστικής των δαπάνης.
Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα η αίτηση αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο προς τούτο ως προς το δεύτερο των καθ’ ων ενώ είναι απορριπτέα ως παθητικώς ανομιμοποίητη ως προς το πρώτο των καθ’ ων, σύμφωνα με ότι ανέφερε και αυτό στο νομίμως κατατεθέν σημείωμά του, αλλά και κατ’ αυτεπάγγελτη εξέταση εκ μέρους του Δικαστηρίου (βλ. Νίκας εις ΕρμΚΠολΔ Κεραμέα-Κονδύλη-Νίκα υπό άρθρ. 68 αρ. 3 σελ. 142 με περαιτέρω παραπομπές). Η δικαστική δαπάνη του πρώτου των καθ’ ων πρέπει να επιβληθεί εις βάρος του αιτούντος στηριζόμενη στις διατάξεις που αναφέρθηκαν αναλυτικώς στη μείζονα πρόταση της παρούσης και σε αυτές των άρθρων 947 και 176 ΚΠολΔ και πρέπει να εξετασθεί και από άποψη ουσιαστικής βασιμότητας.
Από τις καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάσθηκαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και τα έγγραφα που προσκόμισαν τα διάδικα μέρη πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα: Κατόπιν της εκδόσεως του Ν 3852/2010 (ΦΕΚ Α' 87/7.6.2010) «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωτικής Διοίκησης - Πρόγραμμα Καλλικράτης», συστάθηκε το αιτούν (άρθρο 1 σημ. 28 περ. 4), με την ένωση των πρώην Δήμων Βέλου και Δήμου Βόχας. Ο Δήμος Σικυωνίων σχηματίσθηκε από την κατάργηση των πρώην Δήμων Σικυωνίων, Φενεού και Στυμφαλίας. Έδρα του Δήμου (αιτούντος) είναι το Ζευγολατιό Κορινθίας, η έκταση του είναι 164,85 τ.χλμ. και ο πληθυσμός του 19.130 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και οι κάτοικοι του Δήμου Σικυωνίων και πρώτου των καθ’ ων νομικών προσώπων, με βάση την ιδία απογραφή 22.930 (Πηγή: Ελληνική Στατιστική Αρχή). Επίσης κατά την απογραφή του 2001, ο Δήμος Βέλου Κορινθίας είχε πληθυσμό 9.416 κατοίκων ενώ ο τότε Δήμος Σικυωνίων πληθυσμό 21.125, επομένως ο νέος «Καλλικρατικός» Δήμος Βέλου - Βόχας υπερδιπλασίασε τον πληθυσμό του, ενώ ο πληθυσμός του «Καλλικρατικού» Δήμου Σικυωνίων παρουσίασε επισήμως μικρή αύξηση περίπου 1800 κατοίκων.
Δυνάμει της υπ’ αριθμ. 12732 από 31.7.2001 απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Πελοποννήσου (ΦΕΚ Β' 1216/18.9.2001) συστήθηκε η δεύτερη των καθ’ ων, κατόπιν των υπ’ αριθμ. 233/2001 και 123/2001 αποφάσεων των τότε Δήμων Σικυωνίων και Βέλου αντιστοίχως περί σύστασης αυτής και της αρμοδίως και νομίμως θεωρημένης την 29.5.2001 οικονομοτεχνικής μελέτης. Με την παραπάνω απόφαση του Γ.Γ.Π. Πελοποννήσου καθορίσθηκε ότι σκοπός της δια-δημοτικής επιχειρήσεως (δεύτερης των καθ’ ων) είναι κατ’ άρθρον 2 αυτής: «α) Την λειτουργία, τη διαχείριση και την εκμετάλλευση του χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) των Δήμων Σικυωνίων και Βέλου, β) τη δημιουργία, διαχείριση και εκμετάλλευση εγκαταστάσεων διαλογής, επεξεργασίας και τελικής διάθεσης των απορριμμάτων και των πάσης φύσεως στερεών αποβλήτων ...», ενώ ρυθμίσθηκε ότι έδρα της επιχειρήσεως είναι η ειδική θέση «Λιτσάρδα» της περιοχής Μουλκίου του Δήμου Σικυωνίων και η διάρκεια της επιχειρήσεως ορίσθηκε 3θετής. Ακόμη προβλέφθηκε και υλοποιήθηκε ότι το ποσοστό συμμετοχής του Δήμου Σικυωνίων, στο μετοχικό κεφάλαιο της επιχείρησης, είναι 70% ενώ το υπόλοιπο 30% ανήκει στον τότε Δήμο Βέλου και ήδη σήμερα στο αιτούν. Η διαδημοτική επιχείρηση σύμφωνα με την παραπάνω απόφαση διοικείται από 9/μελές Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου η σύνθεση με μόνο κριτήριο την πληθυσμιακή απογραφή έτους 2001, αποτελείται από πέντε (5) εκπροσώπους του Δήμου Σικυωνίων, τρεις (3) εκπροσώπους του πρώην Δήμου Βέλου και έναν εκπρόσωπο (1) των εμπορικών συλλόγων των δύο πρώην Δήμων ως εκπρόσωπο κοινωνικών φορέων, ο δε Δήμος Σικυωνίων ορίζει τον Πρόεδρο του Δ.Σ. Επιπροσθέτως με την παραπάνω απόφαση ορίσθηκε Διαδημοτικό Όργανο το οποίο εγκρίνει άπασες τις σημαντικές αποφάσεις που εκδίδονται από το ΔΣ της Διαδημοτικής Επιχείρησης και προβλέπονται ειδικότερα στην παρ. 8 της εν λόγω απόφασης του Γ.Γ.Π.Π.
Σύμφωνα με τον Ν 3852/2010 η λειτουργία των φορέων που έχουν συσταθεί και λειτουργούν ήδη, συνεχίζουν να λειτουργούν ως έχουν κατά τη συστατική τους πράξη. Έτσι λοιπόν η παραπάνω Διαδημοτική Επιχείρηση και ήδη δεύτερη των καθ’ ων συνεχίζει να λειτουργεί ως έχει (άρθρο 111).
Ο εν λόγω ΧΥΤΑ εκτείνεται σε υψόμετρο 170 έως 250 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, περιβάλλεται από απότομα πρανή και διαθέτει άριστη οπτική απομόνωση από τη γύρω περιοχή. Η πρόσβαση στο ΧΥΤΑ γίνεται μέσω ασφαλτοστρωμένου δρόμου 11 χλμ. περίπου από την πόλη του Κιάτου. Η συνολική έκταση του ανέρχεται σε 45 στρέμματα ιδιοκτησίας του Δήμου Σικυωνίων, ο δε ενεργός χώρος ταφής είναι έκτασης συνολικά 16.780 μ2. Ο χώρος παραχωρήθηκε το 1975 στο Δήμο Σικυωνίων από τη Διεύθυνση Δασών και χρησιμοποιείτο από το 1988 μέχρι την κατασκευή του ΧΥΤΑ ως χώρος ημιελεγχόμενης διάθεσης απορριμμάτων. Η ευρύτερη του χώρου περιοχή καλύπτεται από θαμνώδη βλάστηση, οπωροφόρα δένδρα και ελιές, οριοθετημένη σε επιμήκη λοφοειδή έξαρση.
Στην συνταχθείσα οικονομοτεχνική μελέτη αρμοδίων μελετητικών γραφείων έτους 2001, θεωρημένη αρμοδίως την 29.5.2001, προβλέπεται η εκτιμώμενη ημερήσια παραγωγή απορριμμάτων στον τότε Δήμο Βέλου στους 6,688 τόννους και στο Δήμο Σικυωνίων στους 18,412 τόννους. Άρα η ετήσια παραγόμενη ποσότητα απορριμμάτων ανέρχεται τελικώς στους 9.162 τόννους ανά έτος {=[18,412+6,688] τόννοι x 365 ημέρες} (σελ. 57).
Η μεταφερόμενη ποσότητα στον υπό κατασκευή ΧΥΤΑ σύμφωνα με την μελέτη ανερχόταν στους 8.694 τόννους ανά έτος (σελ. 65). Η ποσότητα αυτή όπως αναλυτικώς προκύπτει από την τεχνική ανάλυση συμπιέζεται και με φυσική, χημική και βιολογική διεργασία, αποκτά ακολούθως όγκο 13.375 κ.μ./έτος (8.694 x 0,65) συν το υλικό επικάλυψης 15% επί του συνολικού συμπιεσμένου όγκου απορριμμάτων, τελικώς όλα τα απορρίμματα καταλαμβάνουν όγκο 15.381 κ.μ. ανά έτος.
Ο πρώην Δήμος Βέλου από πλευράς του σύμφωνα με τα ζυγολόγια έτους 2008 μετέφερε συνολικά στον ΧΥΤΑ της δευτέρας των καθ’ ων 3.961.7 τόννους απορριμμάτων, το έτος 2009 ποσότητα 3.579,16 τόννων, το έτος 2010 ως πρώην Δήμος Βέλου και νυν Δήμος Βέλου - Βόχας 3.807,79 τόννους απορριμμάτων και μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου του 2011 συνολικά 4.179,72 τόννους. Στη σελίδα 108 της οικονομοτεχνικής μελέτης προβλέπεται ότι λόγω της αύξησης του πληθυσμού η παραγωγή απορριμμάτων θα αυξάνεται ετησίως κατά περίπου 1,5%, ήτοι για τον πρώην Δήμο Βέλου από 6,688 τόννους ημερησίως το 2001 στους 7,098 τόννους το 2005, η οποία παραγωγή για το 2011 αν παρέμενε ο Δήμος Βέλου ως είχε συνυπολογιζομένης του ιδίου συντελεστή ετησίας αύξησης, θα ανερχόταν στους 7,762 τόννους απορριμμάτων (βλ. προσκομιζόμενη ως σχετ. αρ. 7 εκ μέρους του αιτούντος).
Κατά το προγενέστερο χρονικό διάστημα (ήτοι περίπου για 10 έτη) η λειτουργία του ΧΥΤΑ υπήρξε απρόσκοπτος και η συνεργασία μεταξύ των πρώην δήμων αρμονική. Πλην όμως την 5.9.2011 ελήφθη η απόφαση με αριθμό 15/5.9.2011 του διοικητικού συμβουλίου της δευτέρας των καθ’ ων (και με την παρουσία του Προέδρου και των μελών που εκπροσωπούσαν το πρώτο των καθ’ ων) δυνάμει της οποίας απαγορεύθηκε στο αιτούν να εναποθέσει απορρίμματα μέχρι τις 31.12.2011 (αφού από 1.1.2011 μέχρι 31.8.2011), είχαν εναποθέσει στο ΧΥΤΑ 3.938,8 τόννους απορριμμάτων και με το αιτιολογικό ότι «η επιχωμάτωση η οποία αυξάνει τους τόννους με αποτέλεσμα να μη γίνεται σωστή συμπίεση και επιχωμάτωση λόγω του μεγάλου όγκου» (βλ. απόσπασμα πρακτικού που προσκομίστηκε ως σχετ. αρ. 5 από το αιτούν).
Πλην όμως αν υλοποιείτο έκτοτε δηλ. την 5.9.2011 η απόφαση για μη αποκομιδή και περαιτέρω εναπόθεση απορριμμάτων εκ μέρους του αιτούντος στο ΧΥΤΑ θα προκαλείτο άμεσος και σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία όλων πλέον των κατοίκων του ενοποιημένου δήμου Βέλου-Βόχας λόγω της συσσώρευσης σε τεράστιες ποσότητες των απορριμμάτων, της έντονης δυσοσμίας που αναδίδουν εξαιτίας της αποσύνθεσής τους, του διασκορπισμού τους από τρωκτικά σκύλους και γάτες και του ενδεχόμενου μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών σε ανθρώπους (τυφοειδή πυρετού, δυσεντερίες, φυματίωσης κ.λπ.) από την παρουσία μυγών και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες (βροχοπτώσεις, έντονος αέρας κ.λπ.). Επιπρόσθετα πιθανολογήθηκε ότι δεν είναι δυνατή η ανεύρεση νέου χώρου εναπόθεσης διότι μέλημα της πολιτείας είναι η κατάργηση των παράνομων χωματερών που επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το περιβάλλον, ενώ και οι γειτονικοί δήμοι είναι απρόθυμοι να δεχθούν απορρίμματα (βλ. και κατάθεση μάρτυρα αιτούντος για τον ΧΥΤΑ Φυλής) ενώ σε κάθε περίπτωση θα επιβάρυνε υπέρμετρα το κόστος μεταφοράς.
Πλην όμως πρέπει να ληφθεί πρόνοια ώστε η εναπόθεση και μεταφορά απορριμμάτων εκ μέρους του αιτούντος να μην υπερβαίνει ποσοστό 42% των συνολικών εναποτεθειμένων απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ Κιάτου εν σχέσει με ποσοστό 58% που πρέπει να εναποθέτει ο δήμος Σικυωνίων σύμφωνα με τα πληθυσμιακά κριτήρια της τελευταίας απογραφής (2011).
Με βάση τα προεκτεθέντα η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη και να ρυθμιστεί προσωρινά η κατάσταση που δημιουργήθηκε κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό απειλουμένης χρηματικής ποινής δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ κατά των νομίμων εκπροσώπων του δευτέρου των καθ’ ων για κάθε παράβαση της παρούσης και να επιβληθεί η δικαστική δαπάνη του αιτούντος εις βάρος του δευτέρου των καθ’ ων (άρθρο 176 ΚΠολΔ). [...]