Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρείς τον κόσμο στις συναυλίες. Να στέκεσαι μόνος σου σε μια γωνιά και να ακούς κουβέντες, να παρατηρείς ντυσίματα και συμπεριφορές...
Σε αυτή τη χώρα, οι συναυλίες είναι σαν τη Βαβέλ.
Ένα μωσαϊκό από ανθρώπους με παντελώς διαφορετικά ενδιαφέροντα και στιλ.
Άνθρωποι που βρίσκονται στο ίδιο περιβάλλον και υπό τους ίδιους όρους, ελάχιστες φορές στη ζωή τους.
Θα μου πεις αυτό συμβαίνει σε κάθε συναυλία; Φυσικά και όχι.
Δεν ανακαλύπτεις μια Βαβέλ σε ένα live των Κόρε.Ύδρο. ή σε μία συναυλία των Rotting Christ.
Γιατί εκεί μιλάμε για πολύ συγκεκριμένο φανατικό κοινό.
Το Rockwave όμως είναι μία πολύ διαφορετική κατάσταση.Κι αυτό γιατί από μόνο του προκαλεί αυτή τη συσσώρευση κόσμου.
Σε αυτή τη χώρα, οι συναυλίες είναι σαν τη Βαβέλ. Ένα μωσαϊκό από ανθρώπους με παντελώς διαφορετικά ενδιαφέροντα και στιλ.
Άνθρωποι που βρίσκονται στο ίδιο περιβάλλον και υπό τους ίδιους όρους, ελάχιστες φορές στη ζωή τους.
Θα μου πεις αυτό συμβαίνει σε κάθε συναυλία; Φυσικά και όχι.
Δεν ανακαλύπτεις μια Βαβέλ σε ένα live των Κόρε.Ύδρο. ή σε μία συναυλία των Rotting Christ.
Γιατί εκεί μιλάμε για πολύ συγκεκριμένο φανατικό κοινό.
Το Rockwave όμως είναι μία πολύ διαφορετική κατάσταση.Κι αυτό γιατί από μόνο του προκαλεί αυτή τη συσσώρευση κόσμου.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι ίδιος ο κόσμος που το Σάββατο τραγουδά για το νερό το αλκοολούχο με τον Σωκράτη Μάλαμα και τη Δευτέρα στήνεται από τις 5 μπροστά στη σκηνή για να αποθεώσει την Lana Del Rey;
Το Rockwave
kαταφέρνει να παντρέψει τόσο διαφορετικά στοιχεία μουσικά και μη που είναι αναπόφευκτο να πετύχεις στο γρασίδι έναν φίλο σου που δεν περίμενες ποτέ να τον δεις σε συναυλία!