Με πολύμορφες εκδηλώσεις η Κούβα, η ηγεσία και ο λαός της τιμάνε τη φετινή 55η επέτειο της νίκης της Επανάστασης.
Fernando Garcia - Oscar Sola
|
Λαϊκές γιορτές, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, προβολή κινηματογραφικών ταινιών με τα ιστορικά ντοκουμέντα, αλλά και συμμετοχή των νέων γενεών σε αναπαραστάσεις του αγώνα των ανταρτών, που μαζί με το λαϊκό κίνημα κατάφεραν να ανατρέψουν μια στυγνή δικτατορία που είχε τη στήριξη και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, έχουν προγραμματιστεί και για σήμερα έως και τις 5 του Γενάρη.
Η εποποιία ενός λαού
Η 1 Γενάρη του 1959 είναι η μέρα που ο λαϊκός αντάρτικος στρατός μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μια δίκαιη κοινωνία, για τη σοσιαλιστική διακυβέρνηση και τη βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων της Κούβας.
Η θριαμβευτική αυτή στιγμή ήταν μια πορεία με πολλούς σταθμούς και δυσκολίες. Στις 2 Δεκέμβρη του 1956, έπειτα από ένα δραματικό ταξίδι, το μικρό πλοίο «Γκράνμα» που είχε ξεκινήσει από το Μεξικό, με 82 αποφασισμένους αγωνιστές έφθασε στη βαλτώδη περιοχή Λας Κολοράδας κοντά στην οροσειρά της Σιέρα Μαέστρα στα ανατολικά της χώρας. Βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αεροπορία του εχθρού, και μόνο 12 κατάφεραν να σωθούν, ανάμεσά τους ο ηγέτηςΦιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ, ο Τσε Γκεβάρα, ο Καμίλο Σινφουέγκος, οΧουάν Αλμέιδα και άλλοι.
Ανέβηκαν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ξεκίνησαν την οργάνωση του αντάρτικου στρατού. Ο επαναστατικός στρατός στηρίχτηκε στη δουλειά - πολιτικοστρατιωτική - που είχαν ξεκινήσει το Κίνημα 26ης Ιούλη (τότε που έγινε η επίθεση στη Μονκάδα το 1953) με επικεφαλής τον Φρανκ Πάις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο, από φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προσεκτική προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε αποφασιστικά για την επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίησή τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις, που οδήγησαν στην επανασύσταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας το 1965.
Στα τρία πρώτα χρόνια της Επανάστασης, ο λαός κατάφερε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την ντόπια και εξωτερική οικονομική και στρατιωτική αντίδραση, με αποκορύφωμα τη θρυλική νίκη στον Κόλπο των Χοίρων και τη συντριβή των δυνάμεων επέμβασης που έστειλε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Εκείνες οι 3 μέρες του Απρίλη του 1961 ήταν η πρώτη ήττα του ιμπεριαλισμού στο δυτικό ημισφαίριο. Σε 72 ώρες ο εχθρός εισβολέας είχε ηττηθεί, όχι χωρίς απώλειες σε ζωές Κουβανών μαχητών.
Με τις δύο Διακηρύξεις της Αβάνας αποτυπώθηκε η επαναστατική διαδικασία των πρώτων χρόνων. Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές, ο ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης.
Σήμερα, 55 χρόνια μετά, ο κουβανικός λαός με τους αγώνες του και την καθημερινή προσπάθεια, έχει καταφέρει πολλά για τα οποία αξίζει να υπερηφανεύεται. Εχει αποδειχτεί έμπρακτα η ανωτερότητα του σοσιαλισμού με πρωτόγνωρα επιτεύγματα, στη δουλειά, στη μόρφωση, στην υγεία, στην κοινωνική φροντίδα των αναπήρων, των παιδιών και των απόμαχων της δουλειάς.
Η Κούβα, από την πρώτη στιγμή, στηρίχτηκε στη διεθνιστική αλληλεγγύη του πρώτου εργατικού κράτους στον κόσμο της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών. Ανάλογη διεθνιστική βοήθεια πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει σε πολλούς λαούς του πλανήτη στους τομείς της Υγείας, της καταπολέμησης του αναλφαβητισμού. Σήμερα, η Κούβα συνεχίζει να αντέχει στις πιέσεις του ιμπεριαλισμού και η ηγεσία και ο λαός της να υπερασπίζονται το σοσιαλιστικό σύστημα και τις κατακτήσεις του.
πηγή: