Τατούλης και Βουδούρης πέτυχαν τους στόχους τους.
Βρισκόμαστε σε περίοδο αποτίμησης των εκλογικών αποτελεσμάτων. Δεν γνωρίζουμε πόσοι από τους πολίτες ενδιαφέρονται για το πώς και το γιατί των εκλογικών αποτελεσμάτων εν μέσω οικονομικής κρίσης αλλά είμαστε βέβαιοι ότι το πολιτικό προσωπικό της περιοχής όλες αυτές τις ημέρες προσπαθεί να «διαβάσει» τα αποτελέσματα.
Η προσπάθεια αυτή γίνεται τις περισσότερες φορές μέσα από παραμορφωτικούς φακούς προκειμένου να εξαχθεί το συμπέρασμα που βολεύει την κάθε πλευρά. Κάποιοι επιθυμούν να πάρουν το μεγαλύτερο μερτικό από τη νίκη και κάποιοι άλλοι μοναδικό στόχο έχουν να χρεώσουν αποκλειστικά την ήττα σε μία πλευρά ή κατεύθυνση.
Οι εκλογικές νίκες και ήττες όμως δεν μπορούν να «διαβαστούν» με καθαρότητα αν δεν υπάρχουν όλα τα δεδομένα και κυρίως μια απόσταση….ασφαλείας από πρόσωπα και μηχανισμούς.Το βασικότερο όμως όλων είναι να γίνεται προσπάθεια εξαγωγής συμπερασμάτων με βάση δεδομένα που να βρίσκονται κοντά στην πολιτική λογική.
Η επικράτηση του Πέτρου Τατούλη στην περιφέρεια Πελοποννήσου, για παράδειγμα, ήταν μια απολύτως λογική εξέλιξη. Το μόνο που δεν ήταν λογικό ήταν η επιλογή του Οδυσσέα Βουδούρη από το ΣΥΡΙΖΑ για να αναμετρηθεί μαζί του. Ο Τατουλής μπορούσε να χάσει μόνο από ένα νέο πρόσωπο που θα συγκέντρωνε υπερκομματική στήριξη φέρνοντας κυρίως φρέσκο αέρα στην τοπική πολιτική σκηνή.
Το πολύ καλό ποσοστό του Δέδε έδειξε με εμφατικό τρόπο πόσο εύκολα θα ήταν να περάσει στο δεύτερο γύρο ένας υποψήφιος με χαμηλή συνολική αναγνωρησιμότητα που θα στηριζόταν όμως από ισχυρούς κομματικούς μηχανισμούς.
Αν, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ στήριζε μια τέτοια υποψηφιότητα με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Δεδε έχει κανένας αμφιβολία για το ποιος θα ήταν σήμερα περιφερειάρχης στην Πελοπόννησο.
Το παλιό δεν μπορείς να το παλέψεις με ξεπερασμένες πρακτικές και με πρόσωπα που η ιδιοτέλεια τους ξεχειλίζει.
Η Δούρου στην Αττική για να μπει στο παιχνίδι παραιτήθηκε αμέσως από τη Βουλευτική της έδρα. Το κομματικά τοτέμ του ΣΥΡΙΖΑ την κατηγόρησαν για λαϊκισμό και κάλυπταν τους άλλους υποψήφιους τους που κρατούσαν την έδρα.
Τα αποτελέσματα όλων των βουλευτών υποψηφίων περιφερειαρχών τα είδαν άσχετα αν κρύβονται τώρα πίσω από τους πανηγυρισμούς της Δούρου.
Οι ψαρεύοντας με πολλά καλάμια στο τέλος μένουν νηστικοί...
Οι πολίτες δεν είναι χόχολοι να πιστεύουν πως θα φέρουν το καινούργιο αυτοί που δεν πιστεύουν σε αυτά που λένε, παλεύουν ή ισχυρίζονται.
Η προεκλογική αντιπαράθεση στην Πελοπόννησο είχε μεγάλη πλάκα.
Ο Τατούλης ήθελε με κάθε τρόπο το Βουδούρη τη δεύτερη Κυριακή το επιδίωξε και το πέτυχε.
Η στρατηγική Βουδούρη με προσωπικές επιθέσεις ήταν βούτυρο στο ψωμί της Νικολάκου η οποία έκανε επικοινωνιακό πάρτυ που της χάρισε άνετη επανεκλογή.
Αν πιστεύαμε σε θεωρίες συνομωσίας θα υποστηρίζαμε ότι το είχαν στήσει επειδή όμως δεν πιστεύουμε λέμε ευθαρσώς ότι αυτό το παιχνίδι βόλευε και τις δύο πλευρές.
Ο Τατούλης ήθελε μια στενά κομματική υποψηφιότητα από το ΣΥΡΙΖΑ που θα συσπείρωνε απέναντι της όλες της άλλες δυνάμεις που είναι πλειοψηφικές στην Πελοπόννησο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρχικά και ο Βουδούρης στη συνέχεις του προσέφεραν αυτή την εκδούλευση.
Ο Βουδούρης δεν έσπευσε να δηλώσει ενδιαφέρον για υποψήφιος περιφερειάρχης γιατί ήθελε να αφήσει τα σαλόνια της Βουλής αλλά γιατί έτσι θα επιτύχει ευκολότερα την επανεκλογή του στη Βουλή και ενδεχομένως σε υπουργικά σαλόνια.
Επέλεξε έτσι στρατηγική με μοναδικό ακροατήριο τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή τους αυριανούς εν δυνάμει ψηφοφόρους του στη Μεσσηνία.
Με δυο λόγια οι διαφορετικές στρατηγικές οδηγούσαν σε επίτευξη των προσωπικών στόχων. Η Ντίνα και ο Τατούλης εκλέχτηκαν, μένει να δούμε αν θα καταφέρει και ο Βουδούρης να εκλεγεί Βουλευτής Μεσσηνίας γιατί το να είναι υποψήφιος το έχει ήδη κερδίσει.
πηγη:eleftheriaonline.gr
- γράφει ο
- Γιώργος Παναγόπουλος
panagopg@gmail.com
Η προσπάθεια αυτή γίνεται τις περισσότερες φορές μέσα από παραμορφωτικούς φακούς προκειμένου να εξαχθεί το συμπέρασμα που βολεύει την κάθε πλευρά. Κάποιοι επιθυμούν να πάρουν το μεγαλύτερο μερτικό από τη νίκη και κάποιοι άλλοι μοναδικό στόχο έχουν να χρεώσουν αποκλειστικά την ήττα σε μία πλευρά ή κατεύθυνση.
Οι εκλογικές νίκες και ήττες όμως δεν μπορούν να «διαβαστούν» με καθαρότητα αν δεν υπάρχουν όλα τα δεδομένα και κυρίως μια απόσταση….ασφαλείας από πρόσωπα και μηχανισμούς.Το βασικότερο όμως όλων είναι να γίνεται προσπάθεια εξαγωγής συμπερασμάτων με βάση δεδομένα που να βρίσκονται κοντά στην πολιτική λογική.
Η επικράτηση του Πέτρου Τατούλη στην περιφέρεια Πελοποννήσου, για παράδειγμα, ήταν μια απολύτως λογική εξέλιξη. Το μόνο που δεν ήταν λογικό ήταν η επιλογή του Οδυσσέα Βουδούρη από το ΣΥΡΙΖΑ για να αναμετρηθεί μαζί του. Ο Τατουλής μπορούσε να χάσει μόνο από ένα νέο πρόσωπο που θα συγκέντρωνε υπερκομματική στήριξη φέρνοντας κυρίως φρέσκο αέρα στην τοπική πολιτική σκηνή.
Το πολύ καλό ποσοστό του Δέδε έδειξε με εμφατικό τρόπο πόσο εύκολα θα ήταν να περάσει στο δεύτερο γύρο ένας υποψήφιος με χαμηλή συνολική αναγνωρησιμότητα που θα στηριζόταν όμως από ισχυρούς κομματικούς μηχανισμούς.
Αν, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ στήριζε μια τέτοια υποψηφιότητα με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Δεδε έχει κανένας αμφιβολία για το ποιος θα ήταν σήμερα περιφερειάρχης στην Πελοπόννησο.Το παλιό δεν μπορείς να το παλέψεις με ξεπερασμένες πρακτικές και με πρόσωπα που η ιδιοτέλεια τους ξεχειλίζει.
Η Δούρου στην Αττική για να μπει στο παιχνίδι παραιτήθηκε αμέσως από τη Βουλευτική της έδρα. Το κομματικά τοτέμ του ΣΥΡΙΖΑ την κατηγόρησαν για λαϊκισμό και κάλυπταν τους άλλους υποψήφιους τους που κρατούσαν την έδρα.
Τα αποτελέσματα όλων των βουλευτών υποψηφίων περιφερειαρχών τα είδαν άσχετα αν κρύβονται τώρα πίσω από τους πανηγυρισμούς της Δούρου.
Οι ψαρεύοντας με πολλά καλάμια στο τέλος μένουν νηστικοί...
Οι πολίτες δεν είναι χόχολοι να πιστεύουν πως θα φέρουν το καινούργιο αυτοί που δεν πιστεύουν σε αυτά που λένε, παλεύουν ή ισχυρίζονται.
- Αλήθεια αφού η κυβέρνηση θα έπεφτε στις 26 γιατί δεν παραιτούνταν οι Βουλευτές υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ;
- Ούτε τους μισθούς ενός μηνός δε ρίσκαραν;
- Και αφού δεν ρίσκαραν ούτε αυτό γιατί να πειστούν οι πολίτες ότι δεν θα επιδείξουν ιδιοτέλεια και θα συγκρουστούν τάχα με τα συμφέροντα που υποτίθεται πως υπηρετούν οι άλλοι;
Η προεκλογική αντιπαράθεση στην Πελοπόννησο είχε μεγάλη πλάκα.
Ο Τατούλης ήθελε με κάθε τρόπο το Βουδούρη τη δεύτερη Κυριακή το επιδίωξε και το πέτυχε.
Η στρατηγική Βουδούρη με προσωπικές επιθέσεις ήταν βούτυρο στο ψωμί της Νικολάκου η οποία έκανε επικοινωνιακό πάρτυ που της χάρισε άνετη επανεκλογή.
Αν πιστεύαμε σε θεωρίες συνομωσίας θα υποστηρίζαμε ότι το είχαν στήσει επειδή όμως δεν πιστεύουμε λέμε ευθαρσώς ότι αυτό το παιχνίδι βόλευε και τις δύο πλευρές.
Ο Τατούλης ήθελε μια στενά κομματική υποψηφιότητα από το ΣΥΡΙΖΑ που θα συσπείρωνε απέναντι της όλες της άλλες δυνάμεις που είναι πλειοψηφικές στην Πελοπόννησο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρχικά και ο Βουδούρης στη συνέχεις του προσέφεραν αυτή την εκδούλευση.
Ο Βουδούρης δεν έσπευσε να δηλώσει ενδιαφέρον για υποψήφιος περιφερειάρχης γιατί ήθελε να αφήσει τα σαλόνια της Βουλής αλλά γιατί έτσι θα επιτύχει ευκολότερα την επανεκλογή του στη Βουλή και ενδεχομένως σε υπουργικά σαλόνια.
Επέλεξε έτσι στρατηγική με μοναδικό ακροατήριο τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή τους αυριανούς εν δυνάμει ψηφοφόρους του στη Μεσσηνία.
Με δυο λόγια οι διαφορετικές στρατηγικές οδηγούσαν σε επίτευξη των προσωπικών στόχων. Η Ντίνα και ο Τατούλης εκλέχτηκαν, μένει να δούμε αν θα καταφέρει και ο Βουδούρης να εκλεγεί Βουλευτής Μεσσηνίας γιατί το να είναι υποψήφιος το έχει ήδη κερδίσει.
πηγη:eleftheriaonline.gr