Η Βούλα Δαμιανάκου ως γνήσιο επαναστατικό πνεύμα έχει διαφωνήσει συχνά με τις επιλογές της ΑΕΠΙ. Τελευταία σταγόνα στο ποτήρι ήταν η ανεξάρτητη ηχογράφηση, ιδίοις εξόδοις, του cd «Από το μοιρολόι το ομηρικό, στο μοιρολόι το μανιάτικο». Το θέμα της καταγωγής των μανιάτικων μοιρολογιών έχει απασχολήσει τη Δαμιανάκου συχνά στο δοκιμιακό της έργο.
Σ' αυτή την περίπτωση συγκέντρωσε κάποια μοιρολόγια και έγραψε κι άλλα καινούργια, αφιερωμένα στον Κώστα Βάρναλη, στον Αρη Βελουχιώτη κ.ά.
 |
| Η αντίδραση της κ. Δαμιανάκου «Γνωρίζω ότι δεν θα πεθάνω ελεύθερη. Αλλά άλλο είναι να πεθαίνει κανείς ως αγωνιστής της Ελευθερίας κι άλλο ως εθελόδουλος». |
Η Βούλα Δαμιανάκου είναι μια από τις σημαντικές παρουσίες στο χώρο των ελληνικών Γραμμάτων. Εχει ασχοληθεί με πολλά είδη του γραπτού λόγου. Σημαντικότερα έργα της είναι: «Γράμμα σε νεκρό» διηγήματα 1951, «Στην ανεμοζάλη», Διηγήματα 1960, «Υπεύθυνη δήλωση». Διηγήματα 1963.
Σε συνεργασία με το σύντροφό της Βασίλη Ρώτα έγραψε τα εξής: «Μνημόσυνο» 1961, «Δραγάτες πνευματικής ελευθερίας» 1963, «Δημοκράτες παραδημοκρατικοί» 1965. Το 1967 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων «Γέφυρες της φιλίας». Εχει μεταφράσει αρκετά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας όπως - WILLA CATHER: «Η Αντωνία μου», 1959, KAMMERHNG: «Αναζητώντας τον Αδάμ», 1959, ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ: «Ο μικρός ήρωας».
Σε συνεργασία με τον Βασίλη Ρώτα έχει μεταφράσει Σαίξπηρ και έχει γράψει αρκετά εισαγωγικά κείμενα για τα διάφορα έργα.Τελευταίο της έργο το «Στο σπίτι μου με τον Οτσαλάν»