Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αύριο, αξίζει να θυμηθούμε μια μεγάλη επαναστάτρια, την Αλεξάνδρα Κολοντάι.
Η Κολοντάι, γεννημένη το 1872 στην Πετρούπολη, ήταν Λαϊκή Επίτροπος για την Κοινωνική Πρόνοια στη μετεπαναστατική κυβέρνηση, ενώ το 1923 έγινε πρέσβης της Σοβιετικής Ένωσης στη Νορβηγία. Έζησε από πρώτο χέρι τα μεγάλα πολιτικά κι επαναστατικά γεγονότα του καιρού της, ενώ μεγάλη επιρροή άσκησαν οι θέσεις της για την οικογένεια, το γάμο, την ανατροφή των παιδιών, τον έρωτα και τη σεξουαλικότητα.
Το 1930-1945 ήταν πρεσβευτής της χώρας της στη Σουηδία. Εκεί έπαθε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που δεν της επέτρεπε πια να γράφει κι έτσι υπαγόρευσε τις αναμνήσεις της στον μορφωτικό ακόλουθο της πρεσβείας, τον Βλαντιμίρ Γερόφεεφ, χάρη στον οποίο διασώθηκαν κάποια ενδιαφέροντα περιστατικά της πολιτικής της σταδιοδρομίας, όπως ότι το 1917, αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η Κολοντάι, ενώ ήταν υπουργός, «εξαφανίστηκε» για δέκα ημέρες ώστε να επανασυνδεθεί με τον αγαπημένο της, τον Πάβελ Ντιμπένκο, επίσης θρυλικό επαναστάτη. ΄Ολοι νόμιζαν ότι είχε πέσει θύμα απαγωγής από αντεπαναστάτες. Όταν επανεμφανίστηκε, οι σύντροφοί της πίεσαν τον Λένιν να συγκαλέσει ένα συμβούλιο για να καταδικαστεί η συμπεριφορά της.
Έτσι κι έγινε. Στη διάρκεια της συνεδρίασης, πολλοί, που η Κολοντάι τούς θεωρούσε φίλους της, είπαν φριχτά πράγματα γι’ αυτήν. Στο τέλος πήρε το λόγο ο Λένιν. Αν και ο Λένιν συνήθως μιλούσε πολύ γρήγορα, αυτή τη φορά μιλούσε αργά, τονίζοντας την κάθε λέξη: «Συμφωνώ με όλα όσα είπατε, σύντροφοι. Νομίζω ότι η Αλεξάνδρα Μιχαήλοβνα πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά και γι’ αυτό προτείνω να παντρευτεί τον Ντιμπένκο». Όλοι έβαλαν τα γέλια και το ζήτημα θεωρήθηκε λήξαν. Για μια γυναίκα που υποστήριζε τον ελεύθερο έρωτα, ο γάμος ήταν πράγματι μια τιμωρία, όμως μετά τη λήξη της συνεδρίασης, κι ενώ η Κολοντάι ακόμα έκλαιγε, ο Λένιν της είπε: «Μιλούσα σοβαρά». Έτσι, η Κολοντάι και ο Ντιμπένκο παντρεύτηκαν, αλλά ο γάμος τους δεν μακροημέρευσε.