7 πολιτικοί αρχηγοί, 7 δημοσιογράφοι. Αν ήμασταν κακοί άνθρωποι, θα αρχίζαμε τα λογοπαίγνια με ταινίες, του τύπου «Και οι 7 ήταν καθάρματα», «Οι 7 ψυχοπαθείς» ή το «Se7en», αλλά προτιμούμε να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους – άλλωστε και οι πολιτικοί αναλυτές χώρισαν το debate σε πρώτο και δεύτερο ημίχρονο. Κι αν το πάμε ποδοσφαιρικά, σε τελική ανάλυση μιλάμε για μια 11άδα και τρεις αλλαγές, σύνολο 14 παίκτες.
Άχρωμο, άοσμο και άγευστο ήταν τελικά το debate, αποστειρωμένο λόγω αυστηρών κανόνων με τους οποίους συμφώνησαν όλοι πριν ξεκινήσει, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι δεν τους πολυάρεσαν όπως κυλούσε η βραδιά. Κάποιοι φάνηκαν περισσότερο άνετοι, κάποιοι πιο μαγκωμένοι, δυσκολεύτηκαν άπαντες σχεδόν να διαχειριστούν τα στενά χρονικά όρια, κάτι πήγε να γίνει και να φουντώσει λίγο το πράγμα προς το τέλος, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς (μάλλον δυστυχώς...) το πράγμα δεν ξέφυγε και η νερόβραστη βραδιά ολοκληρώθηκε χωρίς κάτι αξιομνημόνευτο. Από τα πραγματικά ενδιαφέροντα της βραδιάς, ήταν η «φωτιά» που πήραν τα social media, εκεί όπου υπήρχε και κέφι και ατάκες και σαφώς καλύτερο τέμπο.
Η πολιτική ομάδα
Αλέξης Τσίπρας: φάνηκε ελαφρώς ντεφορμέ, τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο του debate. Ανέβασε την απόδοσή του στην επανάληψη, όπου εμφανίστηκε λίγο πιο δυναμικός και επιθετικός, κάποιες στιγμές και λίγο τσαντισμένος από τις ερωτήσεις κάποιων δημοσιογράφων – ειδικά της Όλγας Τρέμη. Απάντηση συγκεκριμένη βέβαια δεν έδωσε στα πιο «καυτά» ερωτήματα, αναμασώντας ουσιαστικά τα επιχειρήματα που έχει υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επιθέσεις που δέχεται τον τελευταίο καιρό από την αντιπολίτευση.
Βαγγέλης Μεϊμαράκης: χρειάστηκε λίγο χρόνο για να ζεσταθεί, αφού στην αρχή ήταν κι αυτός λίγο μαγκωμένος. Όταν όμως ένιωσε πιο άνετα με τη μπάλα στα πόδια, ήταν ο Βαγγέλας που όλοι αγαπήσαμε («εγώ είμαι του πεζοδρομίου»), έκανε στοχευμένη επίθεση στον Πάνο Καμμένο η οποία κορυφώθηκε στο τέλος (τους ακούγαμε να τρώγονται την ώρα που προσπαθούσε να μιλήσει η Φώφη Γενημματά), ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα να περάσει για καφέ από την Κουμουνδούρου να τα πούνε και άφησε υποσχέσεις για ακόμα καλύτερα πράγματα στην επόμενη τηλεοπτική τους συνάντηση.
Σταύρος Θεοδωράκης: αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι μπέρδεψε τη Σία Κοσιώνη με τη Μάρα Ζαχαρέα, μάλλον καλό βαθμό πήρε ο επικεφαλής του «Ποταμιού». Εστίασε κυρίως στην Παιδεία αλλά και στην έλλειψη αξιόλογων στελεχών των αντιπάλων που θα μπορούσαν να στελεχώσουν τα υπουργεία την επομένη των εκλογών και προσπάθησε να πείσει ότι το «Ποτάμι» είναι το νέο, το φρέσκο και αυτό που έχει μερικές καλές ιδέες για το μέλλον της χώρας.
Φώφη Γενημματά: μπορεί να ακουστεί ρατσιστικό, αλλά η παρουσία της επιβεβαίωσε αυτούς που λένε ότι «το ποδόσφαιρο είναι αντρικό σπορ». Δεν κατάφερε να μπει στον ρυθμό του ματς σε κανένα σημείο, έκανε τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος να νοσταλγήσουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τη ρητορική του και πέρα από ένα γενικό κάλεσμα στους απανταχού ΠΑΣΟΚους «να επιστρέψουν σπίτι τους», δεν έδειξε ικανή να εμπνεύσει και να συσπειρώσει.
Πάνος Καμμένος: με μπόλικες αναφορές στο στρατό, τους αστυνομικούς αλλά και τους δικαστικούς, σε ένα target-group που θεωρεί ότι μπορεί να αντλήσει ψηφοφόρους, προσπάθησε ο επικεφαλής των ΑΝ.ΕΛ. να κερδίσει πόντους. Έβαλε αρκετές φορές πλάτη στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας την αναγκαιότητα να ξαναβρεθεί το κόμμα του και στη Βουλή και στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ αν ξαναβγεί πρώτο κόμμα ώστε να συγκυβερνήσουν και πάλι, σήκωσε το γάντι που του πέταξε αρκετές φορές ο Βαγγέλης Μεϊμεράκης και απάντησε με προσωπική (αντ)επίθεση και πήρε καλό βαθμό. Αν εξαιρέσουμε τουλάχιστον την «έκθεση του μαθητή για το ΠΑΣΟΚ», την τρολιά που κυκλοφορεί στο ίντερνετ, την οποία διάβασε με μεγάλο καμάρι... Μετά μας φταίει η δημοσιογράφος της ΕΡΤ που είχε κάνει θέμα βασισμένο σε κείμενο από το «Κουλούρι», για τη σπείρα που έκοβε τα χαρτιά υγείας στα δυο και τα πούλαγε...
Παναγιώτης Λαφαζάνης: ελαφρώς αμήχανος, σαν Αργεντινός που έρχεται στην Ελλάδα για μπάλα και χρειάζεται μπόλικο χρόνο προσαρμογής. Δεν κατάφερε να πείσει κανέναν για την αναγκαιότητα της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, προσπάθησε να καταδείξει πως όσο κι αν οι θέσεις της ΛΑ.Ε. πλησιάζουν σε αυτές του ΚΚΕ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, φάνηκε λίγο αδιάβαστος στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων που προσπάθησαν να τον στριμώξουν. Ίσως να έπαιξε ρόλο ότι η ΕΡΤ είναι στη Μεσογείων, λίγα χιλιόμετρα μακριά (ή κοντά) από το Νομισματοκοπείο...
Δημήτρης Κουτσούμπας: πάντα συμπαθής ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, ένας από τους παίκτες που πάντα αγαπάς να βλέπεις στο γήπεδο, διότι μπορεί να μην ξέρει μεγάλη μπάλα και να μην πάρει ποτέ μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού, αλλά πάντα παίζει στο μάξιμουμ αυτού που μπορεί. Προσπάθησε από την πλευρά του να εξηγήσει την αναγκαιότητα της ύπαρξης του ΚΚΕ, ώστε να εξασφαλίσει ότι τουλάχιστον το κόμμα του θα κρατήσει τα ποσοστά που είχε στις προηγούμενες εκλογές χωρίς να έχει διαρροές προς το κόμμα Λαφαζάνη.
Η δημοσιογραφική ομάδα
Μάκης Γιομπαζολιάς: Συγκίνηση... Για τους μεγαλύτερους σε ηλικία μόνο ανατριχίλα προκαλεί ένας δημοσιογράφος με τον οποίον μεγαλώσαμε μερικές δεκαετίες πριν. Πέντε φορές ΠΑΣΟΚότερος από τη Φώφη Γενημματά, με δικό του προσωπικό στυλ, σε δικούς του τηλεοπτικούς χρόνους, με ναζάκια του τύπου «δεν περιγράφω άλλο αφού σας έβγαλα εκτός χρόνου», έκανε πολλούς γονείς να ρωτάνε αν διδάσκει σε κάποια σχολή δημοσιογραφίας, ώστε να στείλουν τα παιδιά τους να μάθουν δίπλα σε έναν από τους κορυφαίους.
Αντώνης Σρόιτερ: μάλλον ο πιο καλά προετοιμασμένος και διαβασμένος από την παρέα των δημοσιογράφων. Μιλούσε γρήγορα ώστε να προλάβει να ρωτήσει τον κάθε αρχηγό όλα αυτά που ήθελε να ρωτήσει, έκανε ερωτήσεις αιχμηρές κάποιες φορές χωρίς να «χαρίσει κάστανα» σε κανέναν, είχε σταθερό τόνο φωνής και δεν έπεσε στη λακούβα του λαϊκισμού.
Σία Κοσιώνη: καλό βαθμό πήρε και η άνκορ-γούμαν του ΣΚΑΪ, που πίσω από τα γαλάζια μάτια και το γοητευτικό χαμόγελο, έκρυβε – όπως συνήθως κάνει - καίριες ερωτήσεις προς τους πολιτικούς αρχηγούς. Με εξαίρεση μια στιγμή που μπέρδεψε τα χαρτιά της, ήταν άμεση και ετοιμόλογη, καλά διαβασμένη και με διάθεση να στριμώξει τους συνομιλητές της για να τους αναγκάσει να απαντήσουν σε καίρια ζητήματα.
Όλγα Τρέμη: έκανε υπομονή για αρκετή ώρα, αλλά κάποια στιγμή ξεσπάθωσε επί της διαδικασίας και για τον περιορισμένο χρόνο που είχε και εκείνη και οι συνάδελφοί της για να κάνουν ερωτήσεις, αλλά και για το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να ανοίξουν «ψιλή κουβεντούλα» με τους πολιτικούς αρχηγούς, την ώρα που εκείνοι απαντούσαν σε μια ερώτηση. Με άλλα λόγια, πήγε να κάνει το παιχνίδι «ροντέο» κάποια στιγμή, στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, αλλά τελικά αποφεύχθηκαν τα επεισόδια. Αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτησή της ότι «εδώ είμαστε αρκετοί εκπρόσωποι καναλιών», μια που αρκετοί πίστευαν ότι πήγαν εκεί με την ιδιότητα του δημοσιογράφου και μόνο.
Μάρα Ζαχαρέα: την περιμέναμε λίγο πιο δυναμική και σπιντάτη είναι η αλήθεια, αλλά ίσως την επηρέασε η απουσία του Νίκου Χατζηνικολάου από το πλευρό της (σε πολλούς είναι η αλήθεια πως έλειψε ο Χατζηνικολάου από το debate). Δεν ήταν κακή φυσικά, αλλά επειδή την έχουμε δει και σε καλύτερη φόρμα, θέλαμε το κάτι παραπάνω σε μια τέτοια βραδιά επιπέδου Champions League.
Μαρία Χούκλη: συμπαθητικό παιχνίδι από την πάντα ευγενική και πολιτισμένη κεντρική παρουσιάστρια των ειδήσεων του ΑΝΤ1, χωρίς εξάρσεις πάντως και χωρίς φαντεζί ενέργειες. Κινήθηκε στα επίπεδα απόδοσης που την έχουμε συνηθίσει (διαβασμένη και επαρκώς προετοιμασμένη αλλά χωρίς ερωτήσεις που θα μπορούσαν να ανάψουν τη συζήτηση).
Πάνος Χαρίτος: έχει καλύψει πολέμους και κάθε λογής συγκρούσεις στο εξωτερικό, αλλά τα βρήκε σκούρα κάποιες στιγμές στο πρώτο debate. Προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες στο χρόνο, δεν άφησε κανένα να ξεφύγει σε κανένα σημείο της βραδιάς, ήταν λίγο αγχωμένος από το ξεκίνημα και όπως παρατήρησαν κάποιοι θύμισε Βασίλη Τσ(ι)άρτα σε σπιρτάδα, ευχέρεια και εκφορά λόγου. Δεν φταίει φυσικά εκείνος που κάποιοι δεν ήθελαν να ακολουθήσουν τους κανόνες στους οποίους είχαν συμφωνήσει πριν ξεκινήσει η συζήτηση, θα θέλαμε να είχε επιτρέψει προς το τέλος της βραδιάς να φουντώσει λίγο το πράγμα ανάμεσα σε Μεϊμαράκη – Καμμένο, αλλά ο «θεσμικός του ρόλος» δεν του το επέτρεψε.
Αναδημοσίευση από το KoolNews
 |
| Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης |
Η πολιτική ομάδα
Αλέξης Τσίπρας: φάνηκε ελαφρώς ντεφορμέ, τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο του debate. Ανέβασε την απόδοσή του στην επανάληψη, όπου εμφανίστηκε λίγο πιο δυναμικός και επιθετικός, κάποιες στιγμές και λίγο τσαντισμένος από τις ερωτήσεις κάποιων δημοσιογράφων – ειδικά της Όλγας Τρέμη. Απάντηση συγκεκριμένη βέβαια δεν έδωσε στα πιο «καυτά» ερωτήματα, αναμασώντας ουσιαστικά τα επιχειρήματα που έχει υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επιθέσεις που δέχεται τον τελευταίο καιρό από την αντιπολίτευση.
Βαγγέλης Μεϊμαράκης: χρειάστηκε λίγο χρόνο για να ζεσταθεί, αφού στην αρχή ήταν κι αυτός λίγο μαγκωμένος. Όταν όμως ένιωσε πιο άνετα με τη μπάλα στα πόδια, ήταν ο Βαγγέλας που όλοι αγαπήσαμε («εγώ είμαι του πεζοδρομίου»), έκανε στοχευμένη επίθεση στον Πάνο Καμμένο η οποία κορυφώθηκε στο τέλος (τους ακούγαμε να τρώγονται την ώρα που προσπαθούσε να μιλήσει η Φώφη Γενημματά), ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα να περάσει για καφέ από την Κουμουνδούρου να τα πούνε και άφησε υποσχέσεις για ακόμα καλύτερα πράγματα στην επόμενη τηλεοπτική τους συνάντηση.
Σταύρος Θεοδωράκης: αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι μπέρδεψε τη Σία Κοσιώνη με τη Μάρα Ζαχαρέα, μάλλον καλό βαθμό πήρε ο επικεφαλής του «Ποταμιού». Εστίασε κυρίως στην Παιδεία αλλά και στην έλλειψη αξιόλογων στελεχών των αντιπάλων που θα μπορούσαν να στελεχώσουν τα υπουργεία την επομένη των εκλογών και προσπάθησε να πείσει ότι το «Ποτάμι» είναι το νέο, το φρέσκο και αυτό που έχει μερικές καλές ιδέες για το μέλλον της χώρας.
Φώφη Γενημματά: μπορεί να ακουστεί ρατσιστικό, αλλά η παρουσία της επιβεβαίωσε αυτούς που λένε ότι «το ποδόσφαιρο είναι αντρικό σπορ». Δεν κατάφερε να μπει στον ρυθμό του ματς σε κανένα σημείο, έκανε τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος να νοσταλγήσουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τη ρητορική του και πέρα από ένα γενικό κάλεσμα στους απανταχού ΠΑΣΟΚους «να επιστρέψουν σπίτι τους», δεν έδειξε ικανή να εμπνεύσει και να συσπειρώσει.
Πάνος Καμμένος: με μπόλικες αναφορές στο στρατό, τους αστυνομικούς αλλά και τους δικαστικούς, σε ένα target-group που θεωρεί ότι μπορεί να αντλήσει ψηφοφόρους, προσπάθησε ο επικεφαλής των ΑΝ.ΕΛ. να κερδίσει πόντους. Έβαλε αρκετές φορές πλάτη στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας την αναγκαιότητα να ξαναβρεθεί το κόμμα του και στη Βουλή και στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ αν ξαναβγεί πρώτο κόμμα ώστε να συγκυβερνήσουν και πάλι, σήκωσε το γάντι που του πέταξε αρκετές φορές ο Βαγγέλης Μεϊμεράκης και απάντησε με προσωπική (αντ)επίθεση και πήρε καλό βαθμό. Αν εξαιρέσουμε τουλάχιστον την «έκθεση του μαθητή για το ΠΑΣΟΚ», την τρολιά που κυκλοφορεί στο ίντερνετ, την οποία διάβασε με μεγάλο καμάρι... Μετά μας φταίει η δημοσιογράφος της ΕΡΤ που είχε κάνει θέμα βασισμένο σε κείμενο από το «Κουλούρι», για τη σπείρα που έκοβε τα χαρτιά υγείας στα δυο και τα πούλαγε...
Παναγιώτης Λαφαζάνης: ελαφρώς αμήχανος, σαν Αργεντινός που έρχεται στην Ελλάδα για μπάλα και χρειάζεται μπόλικο χρόνο προσαρμογής. Δεν κατάφερε να πείσει κανέναν για την αναγκαιότητα της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, προσπάθησε να καταδείξει πως όσο κι αν οι θέσεις της ΛΑ.Ε. πλησιάζουν σε αυτές του ΚΚΕ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, φάνηκε λίγο αδιάβαστος στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων που προσπάθησαν να τον στριμώξουν. Ίσως να έπαιξε ρόλο ότι η ΕΡΤ είναι στη Μεσογείων, λίγα χιλιόμετρα μακριά (ή κοντά) από το Νομισματοκοπείο...
Δημήτρης Κουτσούμπας: πάντα συμπαθής ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, ένας από τους παίκτες που πάντα αγαπάς να βλέπεις στο γήπεδο, διότι μπορεί να μην ξέρει μεγάλη μπάλα και να μην πάρει ποτέ μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού, αλλά πάντα παίζει στο μάξιμουμ αυτού που μπορεί. Προσπάθησε από την πλευρά του να εξηγήσει την αναγκαιότητα της ύπαρξης του ΚΚΕ, ώστε να εξασφαλίσει ότι τουλάχιστον το κόμμα του θα κρατήσει τα ποσοστά που είχε στις προηγούμενες εκλογές χωρίς να έχει διαρροές προς το κόμμα Λαφαζάνη.
Η δημοσιογραφική ομάδα
Μάκης Γιομπαζολιάς: Συγκίνηση... Για τους μεγαλύτερους σε ηλικία μόνο ανατριχίλα προκαλεί ένας δημοσιογράφος με τον οποίον μεγαλώσαμε μερικές δεκαετίες πριν. Πέντε φορές ΠΑΣΟΚότερος από τη Φώφη Γενημματά, με δικό του προσωπικό στυλ, σε δικούς του τηλεοπτικούς χρόνους, με ναζάκια του τύπου «δεν περιγράφω άλλο αφού σας έβγαλα εκτός χρόνου», έκανε πολλούς γονείς να ρωτάνε αν διδάσκει σε κάποια σχολή δημοσιογραφίας, ώστε να στείλουν τα παιδιά τους να μάθουν δίπλα σε έναν από τους κορυφαίους.
Αντώνης Σρόιτερ: μάλλον ο πιο καλά προετοιμασμένος και διαβασμένος από την παρέα των δημοσιογράφων. Μιλούσε γρήγορα ώστε να προλάβει να ρωτήσει τον κάθε αρχηγό όλα αυτά που ήθελε να ρωτήσει, έκανε ερωτήσεις αιχμηρές κάποιες φορές χωρίς να «χαρίσει κάστανα» σε κανέναν, είχε σταθερό τόνο φωνής και δεν έπεσε στη λακούβα του λαϊκισμού.
Σία Κοσιώνη: καλό βαθμό πήρε και η άνκορ-γούμαν του ΣΚΑΪ, που πίσω από τα γαλάζια μάτια και το γοητευτικό χαμόγελο, έκρυβε – όπως συνήθως κάνει - καίριες ερωτήσεις προς τους πολιτικούς αρχηγούς. Με εξαίρεση μια στιγμή που μπέρδεψε τα χαρτιά της, ήταν άμεση και ετοιμόλογη, καλά διαβασμένη και με διάθεση να στριμώξει τους συνομιλητές της για να τους αναγκάσει να απαντήσουν σε καίρια ζητήματα.
Όλγα Τρέμη: έκανε υπομονή για αρκετή ώρα, αλλά κάποια στιγμή ξεσπάθωσε επί της διαδικασίας και για τον περιορισμένο χρόνο που είχε και εκείνη και οι συνάδελφοί της για να κάνουν ερωτήσεις, αλλά και για το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να ανοίξουν «ψιλή κουβεντούλα» με τους πολιτικούς αρχηγούς, την ώρα που εκείνοι απαντούσαν σε μια ερώτηση. Με άλλα λόγια, πήγε να κάνει το παιχνίδι «ροντέο» κάποια στιγμή, στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, αλλά τελικά αποφεύχθηκαν τα επεισόδια. Αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτησή της ότι «εδώ είμαστε αρκετοί εκπρόσωποι καναλιών», μια που αρκετοί πίστευαν ότι πήγαν εκεί με την ιδιότητα του δημοσιογράφου και μόνο.
Μάρα Ζαχαρέα: την περιμέναμε λίγο πιο δυναμική και σπιντάτη είναι η αλήθεια, αλλά ίσως την επηρέασε η απουσία του Νίκου Χατζηνικολάου από το πλευρό της (σε πολλούς είναι η αλήθεια πως έλειψε ο Χατζηνικολάου από το debate). Δεν ήταν κακή φυσικά, αλλά επειδή την έχουμε δει και σε καλύτερη φόρμα, θέλαμε το κάτι παραπάνω σε μια τέτοια βραδιά επιπέδου Champions League.
Μαρία Χούκλη: συμπαθητικό παιχνίδι από την πάντα ευγενική και πολιτισμένη κεντρική παρουσιάστρια των ειδήσεων του ΑΝΤ1, χωρίς εξάρσεις πάντως και χωρίς φαντεζί ενέργειες. Κινήθηκε στα επίπεδα απόδοσης που την έχουμε συνηθίσει (διαβασμένη και επαρκώς προετοιμασμένη αλλά χωρίς ερωτήσεις που θα μπορούσαν να ανάψουν τη συζήτηση).
Πάνος Χαρίτος: έχει καλύψει πολέμους και κάθε λογής συγκρούσεις στο εξωτερικό, αλλά τα βρήκε σκούρα κάποιες στιγμές στο πρώτο debate. Προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες στο χρόνο, δεν άφησε κανένα να ξεφύγει σε κανένα σημείο της βραδιάς, ήταν λίγο αγχωμένος από το ξεκίνημα και όπως παρατήρησαν κάποιοι θύμισε Βασίλη Τσ(ι)άρτα σε σπιρτάδα, ευχέρεια και εκφορά λόγου. Δεν φταίει φυσικά εκείνος που κάποιοι δεν ήθελαν να ακολουθήσουν τους κανόνες στους οποίους είχαν συμφωνήσει πριν ξεκινήσει η συζήτηση, θα θέλαμε να είχε επιτρέψει προς το τέλος της βραδιάς να φουντώσει λίγο το πράγμα ανάμεσα σε Μεϊμαράκη – Καμμένο, αλλά ο «θεσμικός του ρόλος» δεν του το επέτρεψε.
Αναδημοσίευση από το KoolNews