Οι αμερικανιές του χάπενιν, όχι με το πικρό αριστοφανικό συμβολικό χαρακτήρα κήδευσης του Ασφαλιστικού, ακόμη περισσότερο του περίφημου και κατακλεμμένου πανό του ΠΑΜΕ στον Παρθενώνα, έχουν πάρει τώρα τελευταία επιδημιολογικές διαστάσεις.
Αν μια κότα, δίκην στρεβλού χιούμορ, δικαιούται επίσημο, έστω και διαφορετικό σχολιασμό, αν ο σαρκασμός φτάνει ως την έννοια του πολιτικού ασύλου για μια κότα και η τρέχουσα ειδησεογραφία γεμίζει με μεγαλοστομίες για την επανάσταση της γραβάτας, τότε αρχίζει και γίνεται ορατό το ζευγάρι ακουστικών που προσφέρεται δωρεάν στον καθένα και στην καθεμία που δεν βγήκαν ακόμη στους δρόμους, ώστε να μην ακούν τίποτα ουσιαστικότερο και πολιτικό. Και βέβαια όχι το ΠΑΜΕ στου Μαξίμου, αλλά τα κακαρίσματα στου Μαξίμου. Μοιάζουν όλοι όμως μοδέρνοι και σύγχρονοι, ιακωβίνοι της διπλανής πόρτας, αιχμαλωτισμένοι σ' ένα ναι που ήρθε σαν απάντηση από την κάλπη στο όχι που ήδη είχε γίνει ναι.
Οταν μεγάλες μάζες λοιπόν αυτοαπασχολούμενων, που ωθούνται μαζί με κάθε ελεύθερο επαγγελματία, επιστήμονα, αγρότη, συνταξιούχο κ.λπ. στην ασφαλιστική εξαφάνιση και την εργασιακή ανυπαρξία, τσαλακώνουν την κλισαρισμένη δημόσια εικόνα τους, κρεμώντας γραβάτες στα δέντρα, με την ψευδαίσθηση ότι θα πέσει έτσι η Βαστίλη - Μαξίμου, τότε ανεπαισθήτως θα κλεισθούν έξω απ' τα τείχη της εξουσίας. Κι είναι ακριβώς εκείνη τη στιγμή που ο γενικός ξεσηκωμός θα τραυματιστεί και θα υπονομευθεί τόσο - όσο να μην ανέβει ούτε ένα σκαλί η ταξική συνείδηση όλων των γραβατωμένων και αγραβάτωτων εργατών και ανέργων. Κι ένας λαός με μακρά αγωνιστική παράδοση εργατικών αγώνων θα ακούει άκριτα και χωρίς να εξεγείρεται πως «η Ελλάδα θα κοπεί στα δυο απ' τα τρακτέρ», ενώ τα μπλόκα - σημεία δίκαιου βρασμού είναι πάμπολλα και κυριολεκτικά σ' όλη την επικράτεια.
Μια κυβέρνηση που ξεπουλάει τον ΟΛΠ χωρίς να το ξέρει ο υπουργός κι ένα πόπολο που φαντάζεται δικαίως πως σε λίγο θα περιμένει στην ουρά κοτόσουπα νερομπλούκι - μια κότα για χίλιους πεινασμένους - είναι μια χαψιά για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, τους θεσμούς, τις τρόικες και τις τράπεζες, ασκέρι που γίνεται μπουλούκι και φρόνημα που κρατάει μόνο το φι του φόβου.
Στις εντυπώσεις και στον ορυμαγδό από τρολαρίσματα χάνονται λέξεις που αποδίδουν τη βαρύτητα των ημερών και των μέτρων όπως ψέμα, εξαπάτηση, εξουσιαστικός - κυβερνητικός τυχοδιωκτισμός. Κάπου εκεί ανάμεσα στην κοτόσουπα και τη γραβάτα - σουβλάκι το μενού δε θα γράφει πως η ΕΕ, και όχι η λιτότητά της, με το ευρωπαϊκό της κοινοβούλιο αναγνώρισε επίσημα το προτεκτοράτο του Κοσσυφοπεδίου!... θα βγουν και τα φρικιά της χειραγώγησης και παλιά μου τέχνη κόσκινο κάπου ανάμεσα στις προφητείες, τα ξανθά γένια και κάτι Αμερικάνες που κοιμήθηκαν με εξωγήινους επειδή το 'πε η Χίλαρι και θα κρύψουν την αλήθεια για την άνοιξη απ' τους αποφασισμένους να πεθάνουν, προκειμένου να μην τη στερήσουν απ' τις επόμενες γενιές. Ηδη φτιάχνουν το ανοιξιάτικο μενού. Να κλειστούν στα σπίτια τους οι παλιοί κι οι φρέσκοι προλετάριοι, να ταμπουρωθούν στα μουλωχτά και να περιμένουνε να τους την πέσουν στρατιές εξαθλιωμένων προσφύγων, επειδή τότε καλυτερεύει ο καιρός...
Με απλωμένο το χέρι σ' αυτούς που ανεμίζουν τη γραβάτα, θέλοντας κάτι παραπάνω απ' αυτό να πουν και να διεκδικήσουν στους δασκάλους και τους μηχανικούς που σε λίγο δε θα 'χουν μήτε μυαλά μήτε κτίρια να χτίσουν, αυτή τη σύγχρονη μορφή προπαγάνδας που κλείνει αυτιά, κάνει πολιτικά άναρθρες τις κραυγές κι εκτονώνει το λαϊκό καζάνι για χάρη των αφεντικών πρέπει να τη μαδήσουμε να την ξεπουπουλιάσουμε κάθε ώρα και κάθε στιγμή που το μάτι πάει να καρφωθεί στην κότα που κάνει τα χρυσά αβγά και της επικοινωνίας και του πλούτου. Γιατί αλλιώς η κότα θα είναι ο λαός κι απλώς θα χαζεύει τον εαυτό του κι οι άλλοι θα μαζεύουν τ' αβγά και θα καταλήγουν στο συμπέρασμα «σιγά τα ωά»!
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Ριζοσπάστης 24/1/2016
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Ριζοσπάστης 24/1/2016