Μια καθόλου «αθώα» τροπολογία...

Ο δρόμος για να μεταφερθούν το κόστος και η ευθύνη λειτουργίας των δημόσιων μονάδων Υγείας στους δήμους και τις περιφέρειες, με πολλαπλές συνέπειες για το λαό, ανοίγει με την τροπολογία που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο για την «επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου» (σ.σ. παράλληλο πρόγραμμα). Η τροπολογία αναφέρει: «Παρέχεται η δυνατότητα στους ΟΤΑ Α' και Β' βαθμού και στα νομικά πρόσωπα αυτών της επιχορήγησης μέσω κονδυλίων του προϋπολογισμού τους, άμεσων και απαραίτητων λειτουργικών αναγκών των δημόσιων φορέων Υγείας».

Με θράσος ο υπουργός Υγείας, Ανδρ. Ξανθός, σε τηλεοπτική εκπομπή έκανε λόγο για ...«δυνατότητα» που παρέχει η κυβέρνηση στους δήμους, κρύβοντας ότι το κόστος αυτό - όσο η κρατική χρηματοδότηση στην Υγεία και στους ΟΤΑ θα ελαττώνεται - θα μετακυλίεται στους δημότες με αύξηση των δημοτικών τελών.

Με ομόφωνες αποφάσεις, τα διοικητικά συμβούλια της Κ.Ε.Δ.Ε. και του Ι.Σ.Α. ζητούν να αποσυρθεί η διάταξη που προβλέπει χρηματοδότηση των δημόσιων δομών υγείας από τους δήμους, καθώς και να παραιτηθεί ο υπουργός Υγείας, τον οποίο κατηγορούν για υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας προς τους πολίτες

Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη τροπολογία εντάσσεται στη στρατηγική των περικοπών των δαπανών έως και την πλήρη εξάλειψή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό στον τομέα Υγείας, που ήδη έχει ξεκινήσει μέσα στο «τοπίο» της κρατικής υποχρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων Υγείας, με συνέπεια τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, εξοπλισμό, υλικά και φάρμακα, ελλείψεις που οδηγούν στο κλείσιμο Περιφερειακά Ιατρεία, τμήματα και κλινικές νοσοκομείων, εργαστήρια Κέντρων Υγείας κ.λπ., ενώ ταυτόχρονα οι πληρωμές για ιατρικές πράξεις έχουν ανοίξει το δρόμο για τη λειτουργία των μονάδων ως επιχειρήσεων. Εντάσσεται στις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις και στην πολιτική και της σημερινής συγκυβέρνησης για σταδιακή «αποδέσμευση» του κράτους από την παροχή δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσιών Υγείας, πολιτική που ενσωματώνει και ο «Καλλικράτης».

Δεν αφορά μόνο δήμους και περιφέρειες «που θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν στην κάλυψη λειτουργικών αναγκών», όπως προκλητικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Αντικειμενικά, οι ΟΤΑ, επειδή τα οικονομικά τους είναι ισχνά, δεν μπορούν να χρηματοδοτούν τον τομέα Υγείας και σε πρωτοβάθμιο και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο. Αρα, θα γίνουν ο μοχλός παραπέρα επέκτασης της λειτουργίας των μονάδων Υγείας ως επιχειρήσεων. Η θα βάλουν υπέρογκα τέλη για τη λειτουργία των μονάδων Υγείας. Και θα πληρώνει πάλι ο λαός. Κομμάτια του ίδιου «παζλ» αποτελούν η τροπολογία για τη «δυνατότητα» του προσωπικού των ΟΤΑ και του Πυροσβεστικού Σώματος να οδηγούν τα ασθενοφόρα των Κέντρων Υγείας της περιοχής, όταν το προσωπικό τους δεν επαρκεί ή δεν υπάρχει, αλλά και η χρηματοδότηση του Νοσοκομείου Σαντορίνης μέσω του δήμου, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο.
Πραγματικά, πολύ βολική για την κυβέρνηση είναι και η στάση ορισμένων «αυτοδιοικητικών παραγόντων», που ζητούν να ...συνεισφέρουν. Για παράδειγμα, σε δήλωσή του ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, Κ. Μπακογιάννης, λέει πως «θα έχουμε ως Περιφέρεια την ευχέρεια να καλύψουμε κενά της πραγματικής ζωής, όπως π.χ. την προμήθεια με καύσιμα σε ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ ή και σε Κέντρα Υγείας», «να δώσουμε ποσό περίπου 130.000 ευρώ στα Κέντρα Υγείας και νοσοκομεία της περιοχής για προμήθεια αναλώσιμων ειδών». Επίσης, το περασμένο καλοκαίρι, η περιφέρεια αποφάσισε να ενισχύσει με ένα μπόνους επικουρικούς και αγροτικούς γιατρούς για να πάνε στην περιοχή, αλλά «δεν προχωρά η διαδικασία».
***

Οι συνέπειες για τους ασθενείς θα είναι περισσότερες πληρωμές, υποβαθμισμένες, κατακερματισμένες υπηρεσίες «πολλών ταχυτήτων». Το κόστος λειτουργίας των μονάδων Υγείας σύντομα θα μετακυλίεται στους ανθρώπους του μόχθου, την ώρα που ήδη ο λαός πληρώνει φόρους, εισφορές, συμμετοχές ή εξολοκλήρου ποσά.
Ομως, υπάρχει και μια ακόμη σημαντική πτυχή: Η ανάπτυξη υπηρεσιών και μονάδων Υγείας θα πρέπει να σχεδιάζεται σε κεντρικό επίπεδο από το κράτος, σύμφωνα με τις ανάγκες που υπάρχουν και όχι σύμφωνα με το ...κομπόδεμα του κάθε δήμου. Θα πρέπει να είναι δημόσιες, υψηλού επιπέδου και να παρέχονται σε όλους δωρεάν. Είναι απαράδεκτο το αν ένα χωριό θα έχει γιατρό, ένας δήμος ασθενοφόρο, ένα Κέντρο Υγείας εξοπλισμό, ένα νοσοκομείο υγειονομικό υλικό, να εξαρτάται από την οικονομική «ευρωστία» της Τοπικής Διοίκησης, από τη φορομπηχτική πολιτική μέσω δημοτικών τελών, από δωρεές, φιλανθρωπίες κ.ά.
***
Πείρα μπορούμε να αντλήσουμε από τη Γερμανία, όπου όλα τα νοσοκομεία δεν επιδοτούνται από τον κρατικό ή δημοτικό προϋπολογισμό, είναι αυτόνομα, υπεύθυνα για την οικονομική τους λειτουργία με επιχειρηματικά κριτήρια, δηλαδή μείωση του κόστους και αύξηση του κέρδους. Υπάρχουν δημοτικά νοσοκομεία, ενώ οι δήμοι παίζουν ρόλο στις δραστηριότητες της δημόσιας Υγείας και τους ανήκουν οι μισές από τις νοσοκομειακές κλίνες. Τα δημοτικά νοσοκομεία έχουν γίνει Δημοτικές Επιχειρήσεις Περιορισμένης Ευθύνης (ΔΕΠΕ), χρηματοδοτούνται μόνο από έσοδα νοσηλίων, που παίρνουν από δημόσιες ή ιδιωτικές ασφάλειες.
Ο έντονος ανταγωνισμός τους με ιδιωτικές και εκκλησιαστικές κλινικές έχει οδηγήσει στη μείωση του προσωπικού, ιδιαίτερα των γιατρών κι επομένως στην υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Επίσης, δημοτικά ή κρατιδιακά νοσοκομεία αξιοποιούν ευέλικτες μορφές εργασίας, ενοικίαση εργαζομένων, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, όπως καθαριότητα, σίτιση κ.λπ. Επομένως, καθόλου αθώα και σίγουρα καθόλου «πρωτότυπη» δεν είναι η στόχευση που υπηρετείται και με αυτήν την τροπολογία της κυβέρνησης...